Schaamteloos, hilarisch en een beetje brutaal! In de opera Orphée aux Enfers geeft meestersatiricus Jacques Offenbach een komische draai aan de klassieke mythe van Orpheus en Eurydice.

Eurydice haat de muziek van Orpheus, wijst haar burgerlijke leven af en reist daarom met haar minnaar Pluto naar de onderwereld. De goden, verveeld met hun rijke en machtige levens, besluiten Eurydice te volgen. Hun verschijning in de onderwereld leidt tot een extravagant en bevrijdend feest, waarbij de ‘Galop infernal’ dans (nu beter bekend als de cancan) uitbarst tot een euforisch hoogtepunt.

In de regie van Benjamin Prins, die met Orphée aux Enfers opnieuw een stuk van Offenbach bij Opera Zuid regisseert (Fantasio, 2019) blijft het stuk een parodie op de oudheid. ‘Niet alleen omdat ik van jongs af aan fan ben van de Griekse mythologie, maar vooral omdat de muziek van Offenbach magie nodig heeft. Ik wil deze opera niet omzetten naar een realistische wereld, als een hotellobby of een restaurant. De wereld die we op het podium zien moet net zo bruisend zijn als de muziek van Offenbach. Daarvoor heb ik de magie van de goden nodig. Maar ik ga wel pingpongen met tijdlijnen. We maken een uitstapje naar de 18e eeuw om Glucks ‘Orphée’, die juist heel serieus is, op de hak te nemen. En waarom zouden we, na een knipoog naar de politici uit de 21e eeuw, niet terugkeren naar de Akropolis in Athene?’’

Niet alleen Prins keert terug bij Opera Zuid. Ook dirigent Enrico Delamboye en castleden als Francis van Broekhuizen en Anna Emelianova sluiten opnieuw aan om er met levendige melodieën, verliefde stervelingen en vermomde goden een bijtende satire van te maken.

Orphée aux Enfers wordt uitgevoerd in het Frans met Nederlandse en Engelse boventiteling.