Interview met regisseur Julien Chavaz
Roméo et Juliette is een liefdesverhaal tussen twee mensen uit rivaliserende families. Regisseur Julien Chavaz maakte van de opera een eigentijds liefdesverhaal. Een verhaal van nu! ‘In mijn regie speel ik met de vraag wat je wel en niet in het openbaar laat zien.’
Hoe til je dit aloude liefdesverhaal naar de huidige tijd?
‘Roméo et Juliette gaat in mijn beleving over het voortdurende spanningsveld tussen publiek en privé. In de regie spelen we met deze verschillende perspectieven. Het ene moment neem je alles waar vanuit de twee families, die elkaar in het openbaar bevechten. Om vervolgens naar het intieme perspectief van Roméo en Juliette te switchen, die elkaar in het geheim ontmoeten. Ook het decor is gebaseerd op deze wisseling van perspectief. Alsof je het ene moment uit het raam kijkt en de hele stad overziet en het volgende moment door een sleutelgat gluurt.’
Hoe verhoudt zich dit tot onze tijd waarin door sociale media zo ongeveer alles openbaar is?
‘In het stuk reflecteer ik op de vraag wat je wel en niet in het openbaar laat zien. We zijn het gewend dat iedereen zijn hele leven op Instagram en Facebook etaleert. Ik laat op het podium af en toe een gordijn vallen, waarachter karakters verdwijnen. Het publiek hoort dat er zich iets afspeelt, maar is er geen deelgenoot van. Dat wekt nieuwsgierigheid op.’
Je staat er als regisseur om bekend dat je ritme aan een opera geeft. Hoe doe je dat in deze opera?
‘Allereerst moet het ritme tussen de grote koorscènes en de intieme solozang in balans zijn, maar ook tussen de muzikale overgangen tussen de scènes. Deze muzikale overgangen zonder zang gebruik ik om meer te vertellen dan er op papier staat. Ik laat het verhaal vanuit een ander perspectief zien en laat karakters terugkomen om magie en mysterie te creëren. Het publiek leert de personages hierdoor op een intiemere manier kennen dan in de op actie gerichte verhaallijn mogelijk is. Dankzij de magie en het mysterie blijft het publiek, ondanks het feit dat ze de verhaallijn kennen, zichzelf toch vragen stellen.’
Betekent dit dat de opera een herschepping van Roméo et Juliette is?
‘Al deze keuzes over ritme en structuur maak ik samen met de dirigent. Waarbij we niet uit het oog verliezen dat het originele materiaal van deze opera natuurlijk al een interpretatie van Gounod van de tekst van Shakespeare is. Dat maakt opera tot kunst. Kunst is in mijn ogen het constant opnieuw in elkaar zetten en transformeren van bestaand materiaal. Een opera is nooit af, het is een voortdurend proces.’
Welke rol spelen de zangers in deze transformatie?
‘In deze opera is de lichaamstaal van de zangers fundamenteel. Een opera kan de luisteraar alleen meenemen op een reis van drie uur als het lichaam van de zanger volledig verbonden is met de muziek en tekst. Operazangers zijn geen balletdansers, dus het gaat mij erom dat zangers hun lichaam inzetten op een persoonlijke en abstracte manier. Wat ik hoor, wil ik gereflecteerd zien in de lichamen. Alleen zo komt de energie over bij het publiek. Anders kun je net zo goed naar een CD luisteren.’
INFO & TICKETS: operazuid.nl/romeo-juliette
Interview: Manon Berns