Interview met Jan Wouters & Kristina Bitenc

In de romantische opera A Midsummer Night’s Dream verandert het koninkrijk van feeënkoning Oberon in een speelgrond voor liefde. Oberon en Titania zijn de enige stabiele relatie in deze opera, waarin iedereen verliefd wordt op iedereen. Alhoewel, stabiel? Ze vechten elkaar de tent uit. Een gesprek met Jan Wouters (Oberon) en Kristina Bitenc (Titania) over de liefde.

Hoe beschrijven jullie de relatie tussen Oberon en Titania?

Jan: ’Oberon oefent vooral macht uit en wil alles controleren wat Titania doet. Hij ziet zijn vrouw als gebruiksvoorwerp. Alles wat zij bezit, mag hij ook bezitten.’

Kristina: ‘Titania vecht als moeder voor de bescherming van haar kinderen. Ze is constant op haar hoede en laat Oberon niet te dicht bij de kinderen. Vaak gaat dat goed en kan ze tegen haar man opboksen, maar in Oberons handen verandert ze soms plotseling in een marionettenpop.’

Jan: ‘Tegen Oberons magie kan Titania zich niet verzetten. We starten als twee evenwaardige personages. Maar Titania neemt heel snel de beschermende moederrol aan, waardoor de hiërarchie verandert.’

Hoe is het om ruzie te maken op het toneel?

Jan: ‘Woede vind ik verbaal de gemakkelijkste emotie om te spelen. Wel moet je elkaar vertrouwen om volledig in de muziek te kruipen en een ruzie echt te laten lijken. Zo’n scène is heel erg intens. Ik heb geleerd om dingen uit mijn privéleven te gebruiken om gevoelens over te brengen, maar het specifieke gedeelte daarvan niet te tonen. Met twee oudere zussen herinner ik me heel goed wat ruzie maken is.’

Kristina: ‘Ik ervaar het ruziemaken als een dans. De ene pas brengt je dicht bij elkaar, de volgende drijft je juist uit elkaar. Thuis heb ik bijna nooit ruzie. Ik moet dus ergens anders naar deze emotie zoeken en bedenk een situatie om mij in in te leven.’

Wat maakt A Midsummer Night’s Dream nu nog steeds actueel?

Kristina: ‘Shakespeare schreef A Midsummer Night’s Dream in 1600 maar sindsdien zijn de dynamiek en verhoudingen tussen mensen nauwelijks veranderd. Ook zitten er maatschappelijke thema’s in deze opera die nog altijd actueel zijn; van homofilie en pedofilie tot moederschap en feminisme.’

Jan: ‘Het stuk laat zien dat er bij elke vingerknip iets kan veranderen. De druppel toversap is letterlijk de druppel die de emmer doet overlopen of de druppel van een nieuw begin. Ook de beginscène met vechtscheiding om een kind is nog steeds actueel. Ouders denken dit uit liefde voor hun kind te doen, maar dat is natuurlijk niet geheel waar. ‘

Hoe kijken jullie zelf tegen de liefde aan?

Kristina: ‘Als ik mijn ouders, die bijna 40 jaar samen zijn, nog steeds hand in hand zie lopen dan geloof ik in de monogame liefde. Liefde is voor mij vertrouwen, dat je jezelf kunt blijven in een relatie en dat de ander je tot een beter mens maakt.

Ik ben ook van de monogamie. Als het thuis goed zit, hoef je niet verder te kijken.’

Jan: ‘Dat noem ik juist verliefdheid. Liefde kun je voor heel veel mensen en dingen voelen; vrienden, kinderen, bloemen. Maar verliefdheid kun je maar op één persoon projecteren. Het begint met liefde, die zich kan ontpoppen tot verliefdheid.’

Kristina: ‘Grappig, ik zie het dus precies andersom. Verliefdheid kan zich ontwikkelen tot liefde. Liefde volgt een constante lange lijn, waarin je soms verliefd bent en soms niet.’

Jan: ‘Kijk, dan hebben we weer iets om ruzie over te maken.’

INFO & TICKETS: www.operazuid.nl/amnd

Interview: Manon Berns