WijkJury Maastricht nominaties 2022
Archief: jun 2022
-
WijkJury Maastricht nominaties 2022
Reacties uitgeschakeld voor WijkJury Maastricht nominaties 2022Opera Zuid huisvest sinds oktober 2021 de nieuwe WijkJury Maastricht. Zij bezochten voorstellingen in het Theater aan het Vrijthof, en hadden -soms verhit- jury overleg bij ons in huis. Ondanks lockdowns in het theater heeft onze WijkJury toch genoeg kunnen zien en bespreken, om uit de bezochte voorstellingen drie nominaties te selecteren…
Wie de favoriet is wordt in augustus bekend gemaakt!
SHORTLIST
De drie nominaties van WijkJury Maastricht:
Een Meeuw, door Toneelgroep Maastricht.
Een Meeuw is een bewerking van ‘De Meeuw’ van Tjechov, door Ilja Leonard Pfeiffer.
In een décor waarin de verschillende seizoenen op het landgoed elkaar opvolgen, zien we een pijnlijke geschiedenis van verschillende familieleden en vrienden die naar liefde zoeken en die niet kunnen vinden. Het lijken mensen die eigenlijk niet weten hoe ze moeten leven, vaak enorm grappig, maar ook treurig. Het was wel een lange zit: 2uur en 10 minuten zonder pauze, maar daarvan was iedere minuut de moeite waard. We zagen sterke acteurs met mooie rollen. Mooie thema’s die voor ons heel herkenbaar zijn, zoals onbeantwoorde liefdes, familiebanden, de zin van het leven en de zoektocht naar liefde. We hebben echt genoten.
GIF, door Carine Crutzen en Stefan de Walle.
Een voorstelling over een spannende en emotionele ontmoeting na jaren tussen twee ex-partners die hun kind zijn verloren. We vonden het heel knap om te zien de twee in een décor van vrijwel alleen maar lelijke uitvaartstoelen en een naargeestig winterlandschap op de achtergrond lieten zien hoe zij aan de overzijde van het gevoelsspectrum langzaam maar zeker dichterbij elkaar komen. Een voorstelling over liefde, ook.
Het greep juryleden aan, ook omdat het niet kunnen loslaten van een overledene werd herkend. Eén jurylid zegt: “Ik wilde weten hoe zij het zouden doen, hoe zij verder gaan met het leven.”
Slachthuis Vijf, Theater Rotterdam.
Het is een aangrijpend verhaal van Billy Pilgrim die -reizend door de tijd- het bombardement op Dresden herbeleefd. De jury is onder de indruk van het spel van de hoofdrolspeler Bram Suiker die bijna het hele stuk onwijs goed gedragen heeft, en de Menselijkheid waarmee hij dat doet valt op. Wij werden erin meegezogen. Het is een indrukwekkende vertelling over het verwerken van traumatische oorlogsherinneringen in een geweldig toneelbeeld met verblindend wit en rood licht, en bijna pijn doend vurige lichtstrepen die als het ware tijdlijnen leken die Billy doorkruist…
Met dank aan het Theater aan het Vrijthof en Female Economy.