Info
Buurt Opera Malpertuis (BOM) is een opera van en voor iedereen, waarin muziek en theater mensen uit Maastricht samenbrengen en verbinden. Onder leiding van regisseur Tamara Jongerden, zangcoach en regieassistent Ginette Puylaert, muzikaal leider Tim Sabel en kinderrepetitor Tim Stoter werken buurtbewoners gezamenlijk aan een unieke voorstelling, geïnspireerd op hun eigen levens en ervaringen. Dát is wat de BOM zo bijzonder maakt voor muzikaal leider Tim Sabel: ‘Met eigen verhalen kunst maken, dat is toch geweldig?’ Kinderrepetitor Tim Stoter is onder de indruk van wat de BOM met deelnemende kinderen doet: ‘Ik heb ze allemaal zien groeien’.
Met Buurt Opera Malpertuis (BOM) brengen buurtbewoners hun verhalen en ervaringen op het podium van Opera Zuid. Samen met regisseur Tamara Jongerden, zangcoach en coregisseur Ginette Puylaert, en muzikaal leider Tim Sabel geven ze – vanuit Studio Malpertuis, de thuisbasis van Opera Zuid – een kijkje in hun leven. Ook dit jaar creëren de deelnemers een muziek-theatrale collage-voorstelling, waarin de muziek van Kurt Weill een hoofdrol speelt.
Binnenkort volgt meer informatie over deze nieuwste productie.
De BOM speelt voorstellingen op 21, 22 en 25 januari 2026.
De BOM is een samenwerking tussen Opera Zuid, Conservatorium Maastricht, Trajekt en de Kunstketel en wordt mede mogelijk gemaakt door Elisabeth Strouven Fonds.
IN GESPREK MET MUZIKAAL LEIDER TIM SABEL EN KINDERREPETITOR TIM STOTER
Wat maakt Buurt Opera Malpertuis zo bijzonder?
Tim Sabel: ‘De BOM-voorstellingen zijn gebaseerd op de woorden, bewegingen, verhalen van de mensen die meedoen. Ze delen hun levenservaringen op het podium, met elkaar en met het publiek. Dat we daar samen opera – kunst – van maken, vind ik ontzettend ontroerend en bijzonder.’
Tim Stoter: ‘Ik vind het fantastisch dat er bij de BOM een hele gezellige sfeer hangt en het er tegelijkertijd ontzettend professioneel aan toe gaat. Daarnaast werk ik vooral met de kinderen. Ik vind het mooi om te merken hoe ook zij elkaar vinden, ongeacht hun verschillende achtergronden, leeftijden en situaties. Ik heb niet eerder gezien dat zo’n diverse groep zo snel zo hecht wordt.’
Hoe gaat dat in zijn werk; een nieuwe opera maken met mensen zonder opera-ervaring?
Tim Sabel: ‘We maken een collagevoorstelling rond een thema dat uit de groep zelf komt. We kiezen samen muziek en bouwen het verhaal op via persoonlijke gesprekken en verhalen, spel, zang en beweging. De deelnemers spelen zichzelf, dat maakt het persoonlijk, direct en soms ook confronterend.
Dit jaar werken we vooral met muziek van de componist Kurt Weill. Zijn werk heeft een enorme zeggingskracht, dat past goed bij de BOM. We werken daarom specifiek aan: wát wil je vertellen, met welke kleur, met welke intentie, met welke blik in je ogen?’
Wat betekent het voor de deelnemers om muziek te maken met (semi-)professionals?
Tim Sabel: ‘Het verhaal dat ze op het podium vertellen – hún verhaal – wordt door de begeleiding van de musici van Conservatorium Maastricht opgetild naar een soort next level to the max. Als na maanden repeteren met alleen pianobegeleiding de livemuziek van het ensemble erbij komt, is iedereen enorm onder de indruk. De musici zorgen letterlijk voor een ondersteuning en versterking van hun zang, tekst, beweging en verhaal. De voorstelling wordt écht.’
Tim Stoter: ‘En het geeft ook een boost heb ik het idee. Je voelt je toch best wel een ster als er zo’n heel ensemble achter je musiceert, terwijl je in de spotlights staat met je mooie kostuum aan, in een cool decor!’
Wat doet het met kinderen om mee te werken aan de buurtopera?
Tim Stoter: ‘Het is fantastisch om te zien hoe die kids groeien. Ze komen binnen met weinig tot geen theaterervaring, dus alles is nieuw. In het begin is het concept van een publiek en een podium nog heel ongrijpbaar (Hoezo moet ik die richting op zingen? Waarom moet ik precies op dat moment opkomen? Waarom kan ik niet gewoon praten in de coulissen?), maar zodra er echt publiek zit, valt alles op zijn plek. Ieder kind ontwikkelt zich, op zijn of haar eigen manier. Mega leuk!’
Tim Sabel: ‘Ouders merken ook verschil: kinderen praten luider, zijn zelfverzekerder. En aan het einde van het proces, na de voorstellingen, stort hun wereld een klein beetje in. Geen BOM-repetities meer?!’
Tim Stoter: ‘Klopt! Ze waren echt verdrietig toen het klaar was. Het hele proces van theater maken was een ontzettende eyeopener voor alle kinderen. Het is maar goed dat we gauw weer beginnen met de workshops en repetities.’
