Info
Le Villi is een onvergetelijke dansopera vol passie, liefde en mystiek, en vormt een wereld waarin heden en verleden elkaar ontmoeten en waar gebroken harten worden gewroken. Met Le Villi, Puccini’s eerste opera, legt hij een basis voor zijn latere oeuvre waarin de menselijke emotie centraal staat. Hij baseerde zich voor Le Villi op de eeuwenoude Centraal-Europese mythes van de ‘Vilja’: jonge vrouwen die stierven aan een gebroken hart. Eerder werd deze mythe gebruikt voor de creatie van het wereldberoemde ballet Giselle. Speciaal voor de productie van Opera Zuid componeert de Nederlandse componist Karmit Fadael een prelude, geïnspireerd op het thema van het duistere woud als metafoor voor verdwaald raken in het leven.
Anna en Roberto vieren hun verloving, maar dan moet hij een erfenis in de stad ophalen. ‘Non ti scordar di me!’ Vergeet mij niet, roept de jonge Anna haar geliefde Roberto achterna uit angst dat hij niet meer terugkeert van deze reis. Maar Roberto verzekert haar dat hij terugkomt, waarna ze zullen trouwen. De winter breekt aan en het wachten op haar geliefde wordt Anna te veel. Ze bezwijkt aan een gebroken hart. Op zijn reis terug, niet wetende dat Anna overleden is, wordt Roberto verleid. Eenmaal thuis verschijnt de geest van Anna voor hem. Zij is een Villi geworden. Tevergeefs bidt Roberto om vergeving, maar Anna is vastberaden hem te wreken door hem zich dood te laten dansen.
Voor de regie van Le Villi kiest Opera Zuid voor niemand minder dan de ervaren choreografe, actrice, aerialist en producer Dreya Weber (bekend van Pink!). Eerder was ze met indrukwekkende optredens te zien in Opera Zuids A Midsummer Night’s Dream en Lady in the Dark. In deze opera dansant is dans volledig verweven met het verhaal, de mythologie, de dramaturgie én de muziek. Met deze opera maakt Dreya Weber haar opera regiedebuut.
Wordt meegevoerd in een wereld waar liefde en verlies elkaar ontmoeten in een betoverend samenspel van muziek, drama en dans.
Le Villi & en de prelude duren ongeveer 80 minuten en wordt gezongen in het Italiaans met Nederlandse en Engelse boventiteling.
IN GESPREK MET REGISSEUR DREYA WEBER
Waarom zei je ja tegen het aanbod om Le Villi te regisseren?
‘In 2022 speelde ik voor het eerst als volwassen artiest in een opera. Ik was Puck in A Midsummer Night’s Dream van Opera Zuid. Ik werd meteen gegrepen door de grote reikwijdte die opera biedt voor het vertellen van verhalen. Toen Waut Koeken met het idee kwam om mij Le Villi te laten regisseren, zei hij dat ik alleen ja mocht zeggen als ik verliefd zou worden op het stuk. Het verhaal, de muziek en het thema riepen onmiddellijk beelden, choreografieën en ideeën op: ik was verliefd! Omdat dans een intrinsiek onderdeel is van Le Villi, kan ik ook mijn ervaring met en liefde voor dans en aerial-kunst inzetten. Het aanbod voelde als een kans die ik niet kon laten liggen. Tenslotte maakt het in theater niet uit welke discipline – dans, cabaret, opera – er wordt gebruikt; het is het vertellen van het verhaal dat allesbepalend is.’
Welk verhaal wil je met jouw regie vertellen?
‘Ik zie Le Villi als een tijdloze vertelling over verdriet en hoe één verkeerde keuze de levensloop compleet kan veranderen. Voor mij gaat het daarnaast over de verbondenheid tussen mens en natuur en de mogelijkheid tot vergeving. De Villi zijn in de Oost-Europese mythologie wraakheksen, maar voor mij staan ze voor wilde, rusteloze zielen; geesten van mensen die zijn gestorven door een gebroken hart. Deze zielen bewonen niet alleen de bomen, ze zíj́n de bomen. Ik ben verliefd geworden op het idee dat het woud een deel van onze levenscyclus vertegenwoordigt; we sterven en worden herboren als een deel van het bos. In mijn regie neemt het woud (de Villi) dan ook een prominente plaats in. De bomen zijn een integraal onderdeel van de wereld van de levenden; ze staan voor onze geschiedenis en voorouders en ze zijn getuigen van het zich ontvouwende verhaal. We maken deel uit van een groter geheel en van cycli van leven en dood, met de mogelijkheid tot vernieuwing. Deze interpretatie maakt het verhaal menselijker, tijdlozer en universeler.’
In jouw regie zijn er ook mannelijke Villi, terwijl het in de originele mythologie alleen jonge vrouwen zijn. Waarom is dat?
‘Juist vanwege dat universele thema. Tragedie en pijn is van alle tijden en raakt iedereen; vrouw én man, jong én oud. Ik wil dat mijn Villi de hele mensheid representeren.’
Met welke gedachte hoop je dat het publiek weggaat na het zien van Le Villi?
‘Uit intens lijden kan prachtige kunst voortkomen. Opera illustreert perfect hoe we onze ervaringen van zowel schoonheid als verdriet kunnen omzetten in kunst. Ik zou graag willen dat mensen nadenken over het idee dat we deel uitmaken van een groter geheel; een cyclus waarin mens en natuur samensmelten in leven en dood. Wat als er echt zoiets bestaat als een woud van zielen dat ons kan vasthouden, ons rust en geborgenheid biedt, waar we kunnen communiceren met onze voorouders? Die gedachte brengt me in verrukking. Kortom, ik hoop dat het publiek na afloop ook verliefd is geworden op deze opera!’
