Happy End (BOM 2025-2026)

Archief

• Happy End (BOM 2025-2026)

  7 mei 202515:42 Reacties uitgeschakeld voor Happy End (BOM 2025-2026)

  

  Info

  Buurt Opera Malpertuis (BOM) is een opera van en voor iedereen, waarin muziek en theater mensen uit Maastricht samenbrengen en verbinden. Onder leiding van regisseur Tamara Jongerden, zangcoach en regieassistent Ginette Puylaert, muzikaal leider Tim Sabel en kinderrepetitor Tim Stoter werken buurtbewoners gezamenlijk aan een unieke voorstelling, geïnspireerd op hun eigen levens en ervaringen. Dát is wat de BOM zo bijzonder maakt voor muzikaal leider Tim Sabel: ‘Met eigen verhalen kunst maken, dat is toch geweldig?’ Kinderrepetitor Tim Stoter is onder de indruk van wat de BOM met deelnemende kinderen doet: ‘Ik heb ze allemaal zien groeien’.

  Dit jaar creëren de deelnemers een muziek-theatrale collage-voorstelling waarin de muziek van Kurt Weill een hoofdrol speelt. Binnenkort volgt meer informatie over deze nieuwste productie, met de titel Happy End.
  
  De BOM speelt voorstellingen van Happy End op 21, 22 en 25 januari 2026.

  De BOM is een samenwerking tussen Opera Zuid, Conservatorium Maastricht, Trajekt en de Kunstketel en wordt mede mogelijk gemaakt door Elisabeth Strouven Fonds.

  IN GESPREK MET MUZIKAAL LEIDER TIM SABEL EN KINDERREPETITOR TIM STOTER

  Wat maakt Buurt Opera Malpertuis zo bijzonder?
  Tim Sabel: ‘De BOM-voorstellingen zijn gebaseerd op de woorden, bewegingen, verhalen van de mensen die meedoen. Ze delen hun levenservaringen op het podium, met elkaar en met het publiek. Dat we daar samen opera – kunst – van maken, vind ik ontzettend ontroerend en bijzonder.’
  Tim Stoter: ‘Ik vind het fantastisch dat er bij de BOM een hele gezellige sfeer hangt en het er tegelijkertijd ontzettend professioneel aan toe gaat. Daarnaast werk ik vooral met de kinderen. Ik vind het mooi om te merken hoe ook zij elkaar vinden, ongeacht hun verschillende achtergronden, leeftijden en situaties. Ik heb niet eerder gezien dat zo’n diverse groep zo snel zo hecht wordt.’

  Hoe gaat dat in zijn werk; een nieuwe opera maken met mensen zonder opera-ervaring?
  Tim Sabel: ‘We maken een collagevoorstelling rond een thema dat uit de groep zelf komt. We kiezen samen muziek en bouwen het verhaal op via persoonlijke gesprekken en verhalen, spel, zang en beweging. De deelnemers spelen zichzelf, dat maakt het persoonlijk, direct en soms ook confronterend.
  Dit jaar werken we vooral met muziek van de componist Kurt Weill. Zijn werk heeft een enorme zeggingskracht, dat past goed bij de BOM. We werken daarom specifiek aan: wát wil je vertellen, met welke kleur, met welke intentie, met welke blik in je ogen?’

  Wat betekent het voor de deelnemers om muziek te maken met (semi-)professionals?
  Tim Sabel: ‘Het verhaal dat ze op het podium vertellen – hún verhaal – wordt door de begeleiding van de musici van Conservatorium Maastricht opgetild naar een soort next level to the max. Als na maanden repeteren met alleen pianobegeleiding de livemuziek van het ensemble erbij komt, is iedereen enorm onder de indruk. De musici zorgen letterlijk voor een ondersteuning en versterking van hun zang, tekst, beweging en verhaal. De voorstelling wordt écht.’
  Tim Stoter: ‘En het geeft ook een boost heb ik het idee. Je voelt je toch best wel een ster als er zo’n heel ensemble achter je musiceert, terwijl je in de spotlights staat met je mooie kostuum aan, in een cool decor!’

  Wat doet het met kinderen om mee te werken aan de buurtopera?
  Tim Stoter: ‘Het is fantastisch om te zien hoe die kids groeien. Ze komen binnen met weinig tot geen theaterervaring, dus alles is nieuw. In het begin is het concept van een publiek en een podium nog heel ongrijpbaar (Hoezo moet ik die richting op zingen? Waarom moet ik precies op dat moment opkomen? Waarom kan ik niet gewoon praten in de coulissen?), maar zodra er echt publiek zit, valt alles op zijn plek. Ieder kind ontwikkelt zich, op zijn of haar eigen manier. Mega leuk!’
  Tim Sabel: ‘Ouders merken ook verschil: kinderen praten luider, zijn zelfverzekerder. En aan het einde van het proces, na de voorstellingen, stort hun wereld een klein beetje in. Geen BOM-repetities meer?!’
  Tim Stoter: ‘Klopt! Ze waren echt verdrietig toen het klaar was vorig jaar. Het hele proces van theater maken was een ontzettende eyeopener voor alle kinderen. Het is maar goed dat we snel weer zijn begonnen met de workshops en repetities.’

  ---

  TICKETS

  Info

  Buurt Opera Malpertuis (BOM) is een opera van en voor iedereen, waarin muziek en theater mensen uit Maastricht samenbrengen en verbinden. Onder leiding van regisseur Tamara Jongerden, zangcoach en regieassistent Ginette Puylaert, muzikaal leider Tim Sabel en kinderrepetitor Tim Stoter werken buurtbewoners gezamenlijk aan een unieke voorstelling, geïnspireerd op hun eigen levens en ervaringen. Dát is wat de BOM zo bijzonder maakt voor muzikaal leider Tim Sabel: ‘Met eigen verhalen kunst maken, dat is toch geweldig?’ Kinderrepetitor Tim Stoter is onder de indruk van wat de BOM met deelnemende kinderen doet: ‘Ik heb ze allemaal zien groeien’.

  Dit jaar creëren de deelnemers een muziek-theatrale collage-voorstelling waarin de muziek van Kurt Weill een hoofdrol speelt. Binnenkort volgt meer informatie over deze nieuwste productie, met de titel Happy End.
  
  De BOM speelt voorstellingen van Happy End op 21, 22 en 25 januari 2026.

  De BOM is een samenwerking tussen Opera Zuid, Conservatorium Maastricht, Trajekt en de Kunstketel en wordt mede mogelijk gemaakt door Elisabeth Strouven Fonds.

  IN GESPREK MET MUZIKAAL LEIDER TIM SABEL EN KINDERREPETITOR TIM STOTER

  Wat maakt Buurt Opera Malpertuis zo bijzonder?
  Tim Sabel: ‘De BOM-voorstellingen zijn gebaseerd op de woorden, bewegingen, verhalen van de mensen die meedoen. Ze delen hun levenservaringen op het podium, met elkaar en met het publiek. Dat we daar samen opera – kunst – van maken, vind ik ontzettend ontroerend en bijzonder.’
  Tim Stoter: ‘Ik vind het fantastisch dat er bij de BOM een hele gezellige sfeer hangt en het er tegelijkertijd ontzettend professioneel aan toe gaat. Daarnaast werk ik vooral met de kinderen. Ik vind het mooi om te merken hoe ook zij elkaar vinden, ongeacht hun verschillende achtergronden, leeftijden en situaties. Ik heb niet eerder gezien dat zo’n diverse groep zo snel zo hecht wordt.’

  Hoe gaat dat in zijn werk; een nieuwe opera maken met mensen zonder opera-ervaring?
  Tim Sabel: ‘We maken een collagevoorstelling rond een thema dat uit de groep zelf komt. We kiezen samen muziek en bouwen het verhaal op via persoonlijke gesprekken en verhalen, spel, zang en beweging. De deelnemers spelen zichzelf, dat maakt het persoonlijk, direct en soms ook confronterend.
  Dit jaar werken we vooral met muziek van de componist Kurt Weill. Zijn werk heeft een enorme zeggingskracht, dat past goed bij de BOM. We werken daarom specifiek aan: wát wil je vertellen, met welke kleur, met welke intentie, met welke blik in je ogen?’

  Wat betekent het voor de deelnemers om muziek te maken met (semi-)professionals?
  Tim Sabel: ‘Het verhaal dat ze op het podium vertellen – hún verhaal – wordt door de begeleiding van de musici van Conservatorium Maastricht opgetild naar een soort next level to the max. Als na maanden repeteren met alleen pianobegeleiding de livemuziek van het ensemble erbij komt, is iedereen enorm onder de indruk. De musici zorgen letterlijk voor een ondersteuning en versterking van hun zang, tekst, beweging en verhaal. De voorstelling wordt écht.’
  Tim Stoter: ‘En het geeft ook een boost heb ik het idee. Je voelt je toch best wel een ster als er zo’n heel ensemble achter je musiceert, terwijl je in de spotlights staat met je mooie kostuum aan, in een cool decor!’

  Wat doet het met kinderen om mee te werken aan de buurtopera?
  Tim Stoter: ‘Het is fantastisch om te zien hoe die kids groeien. Ze komen binnen met weinig tot geen theaterervaring, dus alles is nieuw. In het begin is het concept van een publiek en een podium nog heel ongrijpbaar (Hoezo moet ik die richting op zingen? Waarom moet ik precies op dat moment opkomen? Waarom kan ik niet gewoon praten in de coulissen?), maar zodra er echt publiek zit, valt alles op zijn plek. Ieder kind ontwikkelt zich, op zijn of haar eigen manier. Mega leuk!’
  Tim Sabel: ‘Ouders merken ook verschil: kinderen praten luider, zijn zelfverzekerder. En aan het einde van het proces, na de voorstellingen, stort hun wereld een klein beetje in. Geen BOM-repetities meer?!’
  Tim Stoter: ‘Klopt! Ze waren echt verdrietig toen het klaar was vorig jaar. Het hele proces van theater maken was een ontzettende eyeopener voor alle kinderen. Het is maar goed dat we snel weer zijn begonnen met de workshops en repetities.’

  ---

  TICKETS

  Cast

  Creatives

  Regie	Tamara Jongerden, Ginette Puylaert
  Muzikale leiding	Tim Sabel
  Zangcoaching	Ginette Puylaert
  Kinderrepetitor	Tim Stoter
  Toneelbeeld	Nathalie Smeets
  Dramaturgie	Joep Hupperetz
  Kostuums	Kostuumatelier Opera Zuid
  Productieleiding	Kyra Bertram
  Opbouwwerk	Manon Pachen (Trajekt)

  Media

  Foto

  Video

  Partners

  

  

  

  

• Les Enfants Terribles

  2 mei 202515:52 Reacties uitgeschakeld voor Les Enfants Terribles

  

  Info

  In Les Enfants Terribles vertelt Gérard het verhaal van zijn vrienden, broer Paul en zus Lise, die leven in hun eigen fantasiewereld. Ouderloos en op elkaar aangewezen brengen ze hun dagen door in hun kamer, waar ze het ‘spel’ spelen. Gérard is Paul en Lises enige vriend en link tot de buitenwereld. Naarmate ze ouder worden, wordt hun intense band steeds destructiever. Wanneer het Lise te beklemmend wordt, gaat ze werken als model en leert daar Agathe kennen. Wat begon als een kinderlijke fantasie, groeit uit tot een web waarin iedereen verstrikt raakt.

  Vier zangers, een acteur en drie piano’s. Meer is er niet nodig om een beklemmend verhaal te vertellen over de drijvende, overstijgende en soms vernietigende kracht van verbeelding.

  Philip Glass’ kameropera Les Enfants Terribles is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1929 van de Franse dichter, schrijver en filmmaker Jean Cocteau. De muziek is in de woorden van regisseur Béatrice Lachaussée ‘betoverend, fascinerend, hypnotiserend, soms vrolijk en soms beklemmend’ te noemen. Glass is bekend om zijn repetitieve minimal music. In Les Enfants Terribles roept deze muziek onmiddellijk sterke beelden op. Voor Lachaussée beschrijft de muziek het leven, dat maar door en door gaat, met ups en downs. Er is geen ontsnappen aan: eenmaal op die carrousel gestapt, moet je het ritje afmaken…

  Dankzij haar voorliefde voor de imaginaire kunstwereld van Cocteau én haar grootse visuele verbeeldingskracht is Lachaussée dé regisseur voor Les Enfants Terribles. Eerder regisseerde zij voor Opera Zuid ook Cocteau’s La Voix Humaine (2020), en de familieopera Een lied voor de maan (2021/2023). Ditmaal werkt ze samen met scenograaf Jorine van Beek. Zij creëren gezamenlijk een toneelbeeld waarin de jonge zangers van De Nationale Opera Studio de duistere fantasiewereld uit Les Enfants Terribles tot leven kunnen brengen.

  Les Enfants Terribles is een coproductie van Opera Zuid, De Nationale Opera en de Nederlandse Reisopera, en daarmee onderdeel van de samenwerking tussen de drie operagezelschappen om talentontwikkeling te stimuleren.

  Stap in de hypnotiserende wereld van Les Enfants Terribles waarin fantasie en werkelijkheid niet meer van elkaar te onderscheiden zijn.

  Les Enfants Terribles duurt vijfennegentig minuten en wordt gezongen in het Frans, met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  INTERVIEW MET REGISSEUR BÉATRICE LACHAUSSÉE

  Waar gaat Les Enfants Terribles van Philip Glass voor jou over?
  ‘De opera is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jean Cocteau en is een parabel over de gevaren van een te hechte relatie. Het gaat over Paul en Elisabeth (Lise) – broer en zus – die elkaar dreigen te verstikken, maar het tegelijkertijd heel lastig vinden om een vreemde te verwelkomen in hun leefwereld. De muziek van Philip Glass is fascinerend en betoverend, als een ononderbroken stroom – zoals een rivier – met stromingen van opwinding en spanning. De muziek ondersteunt de kern van het verhaal, dat erg duister is. Tegelijkertijd zitten er kinderlijke en vrolijke momenten in en roept de muziek heel sterke beelden op. Voor mij beschrijft de muziek het leven, dat maar door en door gaat, met ups en downs. Vanaf de eerste tot de laatste noot is de opera als een carrousel waar je, eenmaal opgestapt, niet meer van af kunt en meedraait op een hypnotiserende rit.’

  Les Enfants Terribles van Jean Cocteau is al jaren jouw favoriet, waarom?
  ‘Cocteau is een van mijn favoriete kunstenaars. Les Enfants Terribles is één van zijn bekendste werken; ik heb dit boek vanaf mijn zeventiende verslonden. Ik vind het zo bijzonder hoe hij de complexiteit van de menselijke psyche spiegelt. Dat maakt zijn werk heel menselijk en tegelijkertijd perfect voor opera. Er zitten zoveel lagen in zijn personages. Zijn werk is ook heel filmisch en creëert een enorm sterke verbeeldingswereld, waar ik veel van hou.’

  Waar komt die liefde voor verbeelding en creativiteit vandaan?
  ‘Door wat ik op jonge leeftijd heb meegemaakt, zocht ik naar een manier om me te uiten. Als kind danste, zong en schreef ik ontzettend veel. Omdat ik geen woorden had voor mijn gevoel, werd het voor mij van levensbelang om me op een poëtische manier te uiten. Muziek hielp me daarbij. Zo creëerde ik een veilige plek, waarin ik naar hartenlust in mijn eigen creativiteit kon graven. Datzelfde gevoel wens ik de mensen toe die mijn voorstellingen zien; dat ze geïnspireerd raken om hun eigen verbeelding voor zich te laten werken. Opera is daarvoor denk ik de perfecte vorm. Dankzij mijn allereerste opera-ervaring – Die Zauberflöte in een circustent – heb ik opera nooit gezien als iets elitairs, maar als een kunst waarin alle vormen van creativiteit samenkomen. De intimitiet en frisheid die ik toen heb ervaren, wil ik met iedere productie die ik maak, recreëren.’

  Wat hoop je met jouw regie van Les Enfants Terribles nog meer teweeg te brengen bij het publiek?
  ‘Ik wil een inspirerend verhaal op poëtische wijze vertellen, maar ik ben ook steeds meer geïnteresseerd in de link tussen kunst en de behoeftes van de maatschappij. Het thema van een ‘vreemde’ die bij de groep probeert te gaan horen is te herkennen uit het alledaagse leven, maar natuurlijk ook op politiek vlak. Ik zou het interessant vinden om het publiek aan te zetten om op een meer filosofische manier na te denken over dit thema. Hoe we ons leven kunnen verrijken en verbreden door nieuwe invloeden toe te laten, door middels verandering te evolueren en samen tot iets nog mooiers te komen. Want er is – denk ik – een grote behoefte aan het opnieuw creëren van een gevoel van verbondenheid tussen mensen, een gevoel van connectie dat sociale en culturele grenzen overstijgt.
  Al wil ik niet oordelend of belerend zijn; het is mijn bedoeling een betoverende voorstelling te maken, die mensen zo inspireert dat zij misschien wel twee of drie keer willen komen kijken om telkens nieuwe nuances te ontdekken.’

  TICKETS

  Info

  In Les Enfants Terribles vertelt Gérard het verhaal van zijn vrienden, broer Paul en zus Lise, die leven in hun eigen fantasiewereld. Ouderloos en op elkaar aangewezen brengen ze hun dagen door in hun kamer, waar ze het ‘spel’ spelen. Gérard is Paul en Lises enige vriend en link tot de buitenwereld. Naarmate ze ouder worden, wordt hun intense band steeds destructiever. Wanneer het Lise te beklemmend wordt, gaat ze werken als model en leert daar Agathe kennen. Wat begon als een kinderlijke fantasie, groeit uit tot een web waarin iedereen verstrikt raakt.

  Vier zangers, een acteur en drie piano’s. Meer is er niet nodig om een beklemmend verhaal te vertellen over de drijvende, overstijgende en soms vernietigende kracht van verbeelding.

  Philip Glass’ kameropera Les Enfants Terribles is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1929 van de Franse dichter, schrijver en filmmaker Jean Cocteau. De muziek is in de woorden van regisseur Béatrice Lachaussée ‘betoverend, fascinerend, hypnotiserend, soms vrolijk en soms beklemmend’ te noemen. Glass is bekend om zijn repetitieve minimal music. In Les Enfants Terribles roept deze muziek onmiddellijk sterke beelden op. Voor Lachaussée beschrijft de muziek het leven, dat maar door en door gaat, met ups en downs. Er is geen ontsnappen aan: eenmaal op die carrousel gestapt, moet je het ritje afmaken…

  Dankzij haar voorliefde voor de imaginaire kunstwereld van Cocteau én haar grootse visuele verbeeldingskracht is Lachaussée dé regisseur voor Les Enfants Terribles. Eerder regisseerde zij voor Opera Zuid ook Cocteau’s La Voix Humaine (2020), en de familieopera Een lied voor de maan (2021/2023). Ditmaal werkt ze samen met scenograaf Jorine van Beek. Zij creëren gezamenlijk een toneelbeeld waarin de jonge zangers van De Nationale Opera Studio de duistere fantasiewereld uit Les Enfants Terribles tot leven kunnen brengen.

  Les Enfants Terribles is een coproductie van Opera Zuid, De Nationale Opera en de Nederlandse Reisopera, en daarmee onderdeel van de samenwerking tussen de drie operagezelschappen om talentontwikkeling te stimuleren.

  Stap in de hypnotiserende wereld van Les Enfants Terribles waarin fantasie en werkelijkheid niet meer van elkaar te onderscheiden zijn.

  Les Enfants Terribles duurt vijfennegentig minuten en wordt gezongen in het Frans, met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  INTERVIEW MET REGISSEUR BÉATRICE LACHAUSSÉE

  Waar gaat Les Enfants Terribles van Philip Glass voor jou over?
  ‘De opera is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jean Cocteau en is een parabel over de gevaren van een te hechte relatie. Het gaat over Paul en Elisabeth (Lise) – broer en zus – die elkaar dreigen te verstikken, maar het tegelijkertijd heel lastig vinden om een vreemde te verwelkomen in hun leefwereld. De muziek van Philip Glass is fascinerend en betoverend, als een ononderbroken stroom – zoals een rivier – met stromingen van opwinding en spanning. De muziek ondersteunt de kern van het verhaal, dat erg duister is. Tegelijkertijd zitten er kinderlijke en vrolijke momenten in en roept de muziek heel sterke beelden op. Voor mij beschrijft de muziek het leven, dat maar door en door gaat, met ups en downs. Vanaf de eerste tot de laatste noot is de opera als een carrousel waar je, eenmaal opgestapt, niet meer van af kunt en meedraait op een hypnotiserende rit.’

  Les Enfants Terribles van Jean Cocteau is al jaren jouw favoriet, waarom?
  ‘Cocteau is een van mijn favoriete kunstenaars. Les Enfants Terribles is één van zijn bekendste werken; ik heb dit boek vanaf mijn zeventiende verslonden. Ik vind het zo bijzonder hoe hij de complexiteit van de menselijke psyche spiegelt. Dat maakt zijn werk heel menselijk en tegelijkertijd perfect voor opera. Er zitten zoveel lagen in zijn personages. Zijn werk is ook heel filmisch en creëert een enorm sterke verbeeldingswereld, waar ik veel van hou.’

  Waar komt die liefde voor verbeelding en creativiteit vandaan?
  ‘Door wat ik op jonge leeftijd heb meegemaakt, zocht ik naar een manier om me te uiten. Als kind danste, zong en schreef ik ontzettend veel. Omdat ik geen woorden had voor mijn gevoel, werd het voor mij van levensbelang om me op een poëtische manier te uiten. Muziek hielp me daarbij. Zo creëerde ik een veilige plek, waarin ik naar hartenlust in mijn eigen creativiteit kon graven. Datzelfde gevoel wens ik de mensen toe die mijn voorstellingen zien; dat ze geïnspireerd raken om hun eigen verbeelding voor zich te laten werken. Opera is daarvoor denk ik de perfecte vorm. Dankzij mijn allereerste opera-ervaring – Die Zauberflöte in een circustent – heb ik opera nooit gezien als iets elitairs, maar als een kunst waarin alle vormen van creativiteit samenkomen. De intimitiet en frisheid die ik toen heb ervaren, wil ik met iedere productie die ik maak, recreëren.’

  Wat hoop je met jouw regie van Les Enfants Terribles nog meer teweeg te brengen bij het publiek?
  ‘Ik wil een inspirerend verhaal op poëtische wijze vertellen, maar ik ben ook steeds meer geïnteresseerd in de link tussen kunst en de behoeftes van de maatschappij. Het thema van een ‘vreemde’ die bij de groep probeert te gaan horen is te herkennen uit het alledaagse leven, maar natuurlijk ook op politiek vlak. Ik zou het interessant vinden om het publiek aan te zetten om op een meer filosofische manier na te denken over dit thema. Hoe we ons leven kunnen verrijken en verbreden door nieuwe invloeden toe te laten, door middels verandering te evolueren en samen tot iets nog mooiers te komen. Want er is – denk ik – een grote behoefte aan het opnieuw creëren van een gevoel van verbondenheid tussen mensen, een gevoel van connectie dat sociale en culturele grenzen overstijgt.
  Al wil ik niet oordelend of belerend zijn; het is mijn bedoeling een betoverende voorstelling te maken, die mensen zo inspireert dat zij misschien wel twee of drie keer willen komen kijken om telkens nieuwe nuances te ontdekken.’

  TICKETS

  Cast

  Elisabeth (Lise)	Sopraan van DNO Studio
  Paul	Bas-bariton van DNO Studio
  Gérard	Tenor van DNO Studio
  Dargelos/Agathe	Mezzosopraan van DNO Studio
  Pianisten	n.t.b.

  Creatives

  Regie	Béatrice Lachaussée
  Decor- & kostuumontwerp	Jorine van Beek
  Lichtontwerp	Glenn D’Haenens
  Lichtontwerp	Cor van den Brink
  Dramaturgie & assistent regie	Joep Hupperetz

  

  Béatrice
  Lachaussée

  Regie

  Website

  

  Jorine
  van Beek

  Decor- & kostuumontwerp

  

  Glenn
  D’Haenens

  Lichtontwerp

  

  Cor
  van den Brink

  Lichtontwerp

  Website

  

  Joep
  Hupperetz

  Dramaturgie & assistent regie

  Website

  Media

  Foto

  Video

  Partners

  

  

  

• Die Dreigroschenoper

  28 april 202513:10 Reacties uitgeschakeld voor Die Dreigroschenoper

  

  Info

  Die Dreigroschenoper is een toneelstuk met muziek in een proloog en acht scènes naar The Beggar’s Opera van John Gay, door Bertolt Brecht (tekst) en Kurt Weill (muziek) in samenwerking met Elisabeth Hauptmann.

  Die Dreigroschenoper is zinnenprikkelend entertainment dat het publiek uitdaagt om kritisch te kijken naar de samenleving en moraal. Kurt Weill en Bertolt Brecht schreven dit satirisch theaterstuk met muziek, dat bol staat van de sociale kritiek, in 1928. Bijna honderd jaar later is het werk nog altijd even scherp en actueel. 

  Die Dreigroschenoper gaat over de slinkse gangster Macheath, gespeeld door acteur/zanger Maarten Heijmans, die trouwt met de dochter van de bedelaarskoning, Polly Peachum (Maartje Rammeloo). Vader Peachum (Huub Claessens) probeert Macheath ter dood veroordeeld te krijgen om zijn macht te behouden. Verraad, corruptie en omkoping tonen hoe deze (onder)wereld in elkaar zit. De opera begint met het wereldberoemde Die Moritat von Mackie Messer en eindigt met een cynische deus ex machina, ofwel een onverwachte ontknoping.

  Kurt Weills iconische muziek zoekt de grenzen op van het muzikale theater. In Die Dreigroschenoper smelten klassiek, cabaret, jazz en chanson samen tot een tijdloze en unieke ervaring. ‘Weill componeert in een niet te vangen muziekstijl; het is met recht een verbindingskunstwerk te noemen’, zegt de Limburgse en internationaal vermaarde dirigent Enrico Delamboye hierover. 

  Die Dreigroschenoper prikkelt en confronteert op een dynamische, hoog-artistieke wijze. ‘De muziek klinkt – in positieve zin – ongepolijst, een beetje rauw en soms bijna attaquerend. De verbinding van tekst en muziek heeft bovendien een heel sterke theatrale werking. Zoals in het beroemde Mackie Messer: de klanken verleiden, terwijl de tekstuele inhoud ontnuchtert. Dat, én al die verschillende stijlen vereist een heel hoge mate van artisticiteit, van ons allemaal.’ aldus Delamboye.

  Voor de regie van Die Dreigroschenoper kiest Opera Zuid voor theaterman Servé Hermans. Als artistiek directeur van Toneelgroep Maastricht maakte en regisseerde hij tal van succesvolle theaterstukken. Ook regisseerde hij de spektakelmusicals Dagboek van een herdershond en Het was Zondag in het Zuiden. Met Die Dreigroschenoper maakt hij zijn debuut als operaregisseur. ‘Ik vind het interessant dat het zo’n maatschappelijk en actueel stuk is. In Die Dreigroschenoper ligt de macht bij een paar mensen, in een samenleving waarin de grote meerderheid behoeftig is. Spiegel dat eens aan het tijdsgewricht waarin wij leven.’ De opera toont volgens Servé Hermans ‘een eigen, autonome wereld – herkenbaar, maar niet een omgeving waar het theaterpubliek zich dagelijks in beweegt.’ De absurde, ironische situaties houden ons een spiegel voor. Hoe verhoudt Mackheaths wereld zich tot onze eigen maatschappij? En om wie lachen we nu eigenlijk?
  
  Die Dreigroschenoper is een co-productie van Opera Zuid, Philzuid, Toneelgroep Maastricht, Theater aan het Vrijthof en PLT Theaters. En mede mogelijk gemaakt door Provincie Limburg, Provincie Noord-Brabant, Gemeente Maastricht, André Rieu en Marjorie Rieu, VSBfonds, het Cultuurfonds, de Gubbels-Huijnen Foundation en Stichting Kanunnik Salden/Nieuwenhof.

  Die Dreigroschenoper duurt ongeveer tweeënhalf uur inclusief pauze en wordt gezongen in het Duits, met Nederlandse dialogen en met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR SERVÉ HERMANS EN MUZIKAAL LEIDER ENRICO DELAMBOYE

  Servé, opera regisseren was een langgekoesterde wens van jou. Waarom koos je voor Die Dreigroschenoper?
  Servé: ‘Ik vind het interessant omdat het zo’n maatschappelijk stuk is. Maar het werk raakt ook heel erg aan de dag van vandaag. In Die Dreigroschenoper ligt de macht bij een paar mensen, in een samenleving waarin de grote meerderheid behoeftig is. Spiegel dat eens aan het tijdsgewricht waarin wij leven. Ik vind het belangwekkend dit stuk te spelen, al wil ik niks voor het publiek inkleuren. Mensen mogen hun eigen verbanden leggen.’
  Enrico: ‘Daarom staat onze Dreigroschen los van tijd en plaats.’
  Servé: ‘Exact, we laten het oorspronkelijke Victoriaanse Londen los en maken een eigen wereld die niet in een referentiekader past van wat jij en ik kennen. We zullen het hérkennen, maar het is niet de wereld waar het publiek in de schouwburg zich van nature in beweegt.’

  Bertolt Brecht creëerde met Die Dreigroschenoper naar eigen zeggen episch theater. Wat houdt dat in?
  Servé: ‘Episch theater is een vertellende theaterstijl die het publiek aanspoort de voorstelling meer met het hoofd te beleven dan met het hart. Een belangrijk onderdeel hiervan is het Verfremdungseffekt, het vervreemdingseffect. Dit zijn technieken die acteurs en regisseurs gebruiken om het publiek duidelijk te maken dat ze naar theater kijken. De toeschouwer wordt daardoor uitgedaagd na te denken en de gebeurtenissen te spiegelen aan de eigen situatie. Daarnaast is Die Dreigroschenoper een theaterstuk waarin twee kanten van dezelfde medaille worden getoond; het theater en het commentaar op theater, een maatschappij en het commentaar op die maatschappij. Het stuk is op geen enkele manier bedoeld om emotioneel mee te leven, al zit er wel veel humor in. Het bedient zich van sarcasme, ironie, absurdisme, zelfspot, lust om te spelen, zin om theater te maken. Het is een zinnenprikkelende voorstelling, die scherp is in zijn inhoud en mensen wakker moet schudden.’

  Hoe horen we die ironie en scherpe inhoud in de muziek van Kurt Weill terug?
  Enrico: ‘Allereerst in de opvallende orkestratie; je hoort geen romantische violen maar instrumenten die niet standaard in een klassiek orkest zijn opgenomen, zoals een volkse gitaar, een banjo en saxofoons aangevuld met knarsende trombones naast de ‘gewone’ cello en contrabas. Daarbij schrijft Weill veel gepuncteerde ritmes. De muziek klinkt – in positieve zin – ongepolijst, een beetje rauw en soms bijna attaquerend. Weill componeerde in een niet te vangen muziekstijl; hij gebruikte invloeden uit de jazz, chansons, de klassieke muziek, cabaret en balladen. Het is met recht een verbindingskunstwerk te noemen, want hij smeedt één geheel van al die verschillende stijlen.’
  Servé: ‘Tegelijkertijd staan Weills vaak warme, ronde melodieën in contrast met de vrij gruwelijke teksten over moord en doodslag van Brecht. Daardoor zit er altijd een discrepantie tussen wat de muziek met je doet en wat er tekstinhoudelijk gezegd wordt. Niets is wat het lijkt. Je blijft op het puntje van je stoel zitten om te ontdekken; wat wil dit stuk, wat wil deze muziek mij vertellen?’
  Enrico: ‘De verbinding van tekst en muziek heeft een heel sterke theatrale werking. Dat, én al die verschillende stijlen vereist een heel hoge mate van artisticiteit, van ons allemaal.’

  Voor wie is deze voorstelling geschikt?
  Enrico: ‘Voor iedereen met een open mind die de kunsten niet schuwt!’
  Servé: ‘Voor iedereen die bereid is op die trein te stappen. Kijk, als je met een zuur gezicht op het perron blijft staan, dan wordt het moeilijk… maar laat je je meevoeren, dan krijg je met Die Dreigroschenoper een lustvolle, zinnige, zinvolle, geestige, ironische, inspirerende, smakelijke avond.’

  TICKETS

  Info

  Die Dreigroschenoper is een toneelstuk met muziek in een proloog en acht scènes naar The Beggar’s Opera van John Gay, door Bertolt Brecht (tekst) en Kurt Weill (muziek) in samenwerking met Elisabeth Hauptmann.

  Die Dreigroschenoper is zinnenprikkelend entertainment dat het publiek uitdaagt om kritisch te kijken naar de samenleving en moraal. Kurt Weill en Bertolt Brecht schreven dit satirisch theaterstuk met muziek, dat bol staat van de sociale kritiek, in 1928. Bijna honderd jaar later is het werk nog altijd even scherp en actueel. 

  Die Dreigroschenoper gaat over de slinkse gangster Macheath, gespeeld door acteur/zanger Maarten Heijmans, die trouwt met de dochter van de bedelaarskoning, Polly Peachum (Maartje Rammeloo). Vader Peachum (Huub Claessens) probeert Macheath ter dood veroordeeld te krijgen om zijn macht te behouden. Verraad, corruptie en omkoping tonen hoe deze (onder)wereld in elkaar zit. De opera begint met het wereldberoemde Die Moritat von Mackie Messer en eindigt met een cynische deus ex machina, ofwel een onverwachte ontknoping.

  Kurt Weills iconische muziek zoekt de grenzen op van het muzikale theater. In Die Dreigroschenoper smelten klassiek, cabaret, jazz en chanson samen tot een tijdloze en unieke ervaring. ‘Weill componeert in een niet te vangen muziekstijl; het is met recht een verbindingskunstwerk te noemen’, zegt de Limburgse en internationaal vermaarde dirigent Enrico Delamboye hierover. 

  Die Dreigroschenoper prikkelt en confronteert op een dynamische, hoog-artistieke wijze. ‘De muziek klinkt – in positieve zin – ongepolijst, een beetje rauw en soms bijna attaquerend. De verbinding van tekst en muziek heeft bovendien een heel sterke theatrale werking. Zoals in het beroemde Mackie Messer: de klanken verleiden, terwijl de tekstuele inhoud ontnuchtert. Dat, én al die verschillende stijlen vereist een heel hoge mate van artisticiteit, van ons allemaal.’ aldus Delamboye.

  Voor de regie van Die Dreigroschenoper kiest Opera Zuid voor theaterman Servé Hermans. Als artistiek directeur van Toneelgroep Maastricht maakte en regisseerde hij tal van succesvolle theaterstukken. Ook regisseerde hij de spektakelmusicals Dagboek van een herdershond en Het was Zondag in het Zuiden. Met Die Dreigroschenoper maakt hij zijn debuut als operaregisseur. ‘Ik vind het interessant dat het zo’n maatschappelijk en actueel stuk is. In Die Dreigroschenoper ligt de macht bij een paar mensen, in een samenleving waarin de grote meerderheid behoeftig is. Spiegel dat eens aan het tijdsgewricht waarin wij leven.’ De opera toont volgens Servé Hermans ‘een eigen, autonome wereld – herkenbaar, maar niet een omgeving waar het theaterpubliek zich dagelijks in beweegt.’ De absurde, ironische situaties houden ons een spiegel voor. Hoe verhoudt Mackheaths wereld zich tot onze eigen maatschappij? En om wie lachen we nu eigenlijk?
  
  Die Dreigroschenoper is een co-productie van Opera Zuid, Philzuid, Toneelgroep Maastricht, Theater aan het Vrijthof en PLT Theaters. En mede mogelijk gemaakt door Provincie Limburg, Provincie Noord-Brabant, Gemeente Maastricht, André Rieu en Marjorie Rieu, VSBfonds, het Cultuurfonds, de Gubbels-Huijnen Foundation en Stichting Kanunnik Salden/Nieuwenhof.

  Die Dreigroschenoper duurt ongeveer tweeënhalf uur inclusief pauze en wordt gezongen in het Duits, met Nederlandse dialogen en met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR SERVÉ HERMANS EN MUZIKAAL LEIDER ENRICO DELAMBOYE

  Servé, opera regisseren was een langgekoesterde wens van jou. Waarom koos je voor Die Dreigroschenoper?
  Servé: ‘Ik vind het interessant omdat het zo’n maatschappelijk stuk is. Maar het werk raakt ook heel erg aan de dag van vandaag. In Die Dreigroschenoper ligt de macht bij een paar mensen, in een samenleving waarin de grote meerderheid behoeftig is. Spiegel dat eens aan het tijdsgewricht waarin wij leven. Ik vind het belangwekkend dit stuk te spelen, al wil ik niks voor het publiek inkleuren. Mensen mogen hun eigen verbanden leggen.’
  Enrico: ‘Daarom staat onze Dreigroschen los van tijd en plaats.’
  Servé: ‘Exact, we laten het oorspronkelijke Victoriaanse Londen los en maken een eigen wereld die niet in een referentiekader past van wat jij en ik kennen. We zullen het hérkennen, maar het is niet de wereld waar het publiek in de schouwburg zich van nature in beweegt.’

  Bertolt Brecht creëerde met Die Dreigroschenoper naar eigen zeggen episch theater. Wat houdt dat in?
  Servé: ‘Episch theater is een vertellende theaterstijl die het publiek aanspoort de voorstelling meer met het hoofd te beleven dan met het hart. Een belangrijk onderdeel hiervan is het Verfremdungseffekt, het vervreemdingseffect. Dit zijn technieken die acteurs en regisseurs gebruiken om het publiek duidelijk te maken dat ze naar theater kijken. De toeschouwer wordt daardoor uitgedaagd na te denken en de gebeurtenissen te spiegelen aan de eigen situatie. Daarnaast is Die Dreigroschenoper een theaterstuk waarin twee kanten van dezelfde medaille worden getoond; het theater en het commentaar op theater, een maatschappij en het commentaar op die maatschappij. Het stuk is op geen enkele manier bedoeld om emotioneel mee te leven, al zit er wel veel humor in. Het bedient zich van sarcasme, ironie, absurdisme, zelfspot, lust om te spelen, zin om theater te maken. Het is een zinnenprikkelende voorstelling, die scherp is in zijn inhoud en mensen wakker moet schudden.’

  Hoe horen we die ironie en scherpe inhoud in de muziek van Kurt Weill terug?
  Enrico: ‘Allereerst in de opvallende orkestratie; je hoort geen romantische violen maar instrumenten die niet standaard in een klassiek orkest zijn opgenomen, zoals een volkse gitaar, een banjo en saxofoons aangevuld met knarsende trombones naast de ‘gewone’ cello en contrabas. Daarbij schrijft Weill veel gepuncteerde ritmes. De muziek klinkt – in positieve zin – ongepolijst, een beetje rauw en soms bijna attaquerend. Weill componeerde in een niet te vangen muziekstijl; hij gebruikte invloeden uit de jazz, chansons, de klassieke muziek, cabaret en balladen. Het is met recht een verbindingskunstwerk te noemen, want hij smeedt één geheel van al die verschillende stijlen.’
  Servé: ‘Tegelijkertijd staan Weills vaak warme, ronde melodieën in contrast met de vrij gruwelijke teksten over moord en doodslag van Brecht. Daardoor zit er altijd een discrepantie tussen wat de muziek met je doet en wat er tekstinhoudelijk gezegd wordt. Niets is wat het lijkt. Je blijft op het puntje van je stoel zitten om te ontdekken; wat wil dit stuk, wat wil deze muziek mij vertellen?’
  Enrico: ‘De verbinding van tekst en muziek heeft een heel sterke theatrale werking. Dat, én al die verschillende stijlen vereist een heel hoge mate van artisticiteit, van ons allemaal.’

  Voor wie is deze voorstelling geschikt?
  Enrico: ‘Voor iedereen met een open mind die de kunsten niet schuwt!’
  Servé: ‘Voor iedereen die bereid is op die trein te stappen. Kijk, als je met een zuur gezicht op het perron blijft staan, dan wordt het moeilijk… maar laat je je meevoeren, dan krijg je met Die Dreigroschenoper een lustvolle, zinnige, zinvolle, geestige, ironische, inspirerende, smakelijke avond.’

  TICKETS

  Cast

  Macheath / Mackie Messer	Maarten Heijmans
  Macheath / Mackie Messer (*Speelt 6, 10, 12 en 14 december)	Michael Wilmering*
  Polly Peachum	Maartje Rammeloo
  Jonathan Jeremiah Peachum	Huub Claessens
  Celia Peachum	Lien Haegeman
  Tiger Brown	Marcel van Dieren
  Lucy Brown	Nikki Treurniet
  Die Spelunken-Jenny	Lucie van Ree
  Ein Moritatensänger	Kikki Géron
  Hakenfingerjakob	Jacques de Faber
  Filch	Pim van Drunen
  Münzmatthias	Tim Stoter
  Koor	Theaterkoor Opera Zuid
  Orkest	Philzuid

  

  Maarten
  Heijmans

  Macheath / Mackie Messer

  Website

  

  Michael
  Wilmering*

  Macheath / Mackie Messer (*Speelt 6, 10, 12 en 14 december)

  Website

  

  Maartje
  Rammeloo

  Polly Peachum

  Website

  

  Huub
  Claessens

  Jonathan Jeremiah Peachum

  

  Lien
  Haegeman

  Celia Peachum

  

  Marcel
  van Dieren

  Tiger Brown

  Website

  

  Nikki
  Treurniet

  Lucy Brown

  Website

  

  Lucie
  van Ree

  Die Spelunken-Jenny

  

  Kikki
  Géron

  Ein Moritatensänger

  Website

  

  Jacques
  de Faber

  Hakenfingerjakob

  Website

  

  Pim
  van Drunen

  Filch

  Website

  

  Tim
  Stoter

  Münzmatthias

  

  Philzuid

  Orkest

  Website

  Creatives

  Muzikale leiding	Enrico Delamboye
  Regie	Servé Hermans
  Decorontwerp	Amber Vandenhoeck
  Kostuumontwerp	Lobke Houkes
  Lichtontwerp	Uri Rapaport
  Dramaturgie	Joep Hupperetz
  Dramaturgie	Ludo Costongs
  Assistent muzikale leiding & koorleiding (*dirigeert 27 & 29 November)	Lochlan Brown*
  Assistent regie	Margot van Deursen
  Assistent regie	Roos Rol

  

  Enrico
  Delamboye

  Muzikale leiding

  

  Servé
  Hermans

  Regie

  

  Amber
  Vandenhoeck

  Decorontwerp

  Website

  

  Lobke
  Houkes

  Kostuumontwerp

  Website

  

  Uri
  Rapaport

  Lichtontwerp

  Website

  

  Joep
  Hupperetz

  Dramaturgie

  Website

  

  Ludo
  Costongs

  Dramaturgie

  

  Lochlan
  Brown*

  Assistent muzikale leiding & koorleiding (*dirigeert 27 & 29 November)

  Website

  

  Margot
  van Deursen

  Assistent regie

  

  Roos
  Rol

  Assistent regie

  Media

  Foto

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  Video

  Partners

  

  

  

  

  

• L’Étoile

  18 april 202514:07 Reacties uitgeschakeld voor L’Étoile

  

  Info

  Koning Ouf I kijkt ieder jaar uit naar zijn zelfbedachte verjaardagscadeau: een willekeurige onderdaan laten executeren. Dit jaar valt de keuze op de brutale marskramer Lazuli. Maar, hofastroloog Siroco waarschuwt de koning: Oufs ster is nauw verbonden met die van Lazuli. Dus als híj́ sterft, sterft Ouf. Dat laat de majesteit natuurlijk niet gebeuren: Lazuli’s leven wordt koste wat kost beschermd. Hij wordt flink in de watten gelegd en mag uiteindelijk zelfs trouwen met de prinses!

  Dit absurde gegeven vormt de basis van L’Étoile: een geestige, maatschappijkritische opera. Deze Opéra Bouffe laveert tussen luchtige komedie, zwarte humor en scherpe satire. Chabriers muziek is even verrassend als het plot: een speelse mix van sprankelende melodieën, impressionistische tinten en onderhuidse duisternis, waarin de invloed van Jacques Offenbach doorklinkt en zelfs vooruit wordt gewezen naar Kurt Weill. Met muzikale vondsten zoals een ‘kieteltrio’ en een ‘nies-aria’ weet Chabrier perfect de gekheid van macht en menselijke dwaasheid te vangen.
  
  Is L’Étoile een sprookje? Een politieke parodie? Existentiële satire? Het is alles tegelijk. Het houdt ons in ieder geval een lachspiegel voor, waarin de willekeur van macht, de zotheid van het lot en de vergankelijkheid van het bestaan op scherpzinnige wijze worden blootgelegd.

  Regisseur Matthew Eberhardt brengt dit unieke verhaal met veel enthousiasme tot leven. Hij roemt L’Étoile als ‘briljant muziektheater’. Met zijn veelzijdige ervaring in toneel, en muziektheater kijkt hij ernaar uit het publiek kennis te laten maken met de bizarre en soms pijnlijk herkenbare wereld van Chabriers eerste grote opera. 

  Orkest Philzuid verzorgt de muziek in L’Étoile onder leiding van de Franse dirigent Nicolas Krüger.
  
  L’Étoile duurt ongeveer tweeëneenhalf uur inclusief pauze en wordt gezongen en gesproken in het Frans, met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR MATTHEW EBERHARDT

  Regisseur Matthew Eberhardt kan niet wachten zich onder te dompelen in de gekke, innovatieve en soms pijnlijk herkenbare wereld van L’Étoile. Hij ziet de relatief onbekende Emmanuel Chabrier als een onconventionele componist die muziek maakte zoals hij het voelde; speels, immens creatief en vol verrassingen!

  Waar gaat L’Étoile volgens jou over?
  ‘Ik vind L’Étoile allereerst een geweldig vermakelijk en ook heel toegankelijk stuk. Het toont een wereld waarin je in eerste instantie veel herkent, maar die gaandeweg steeds gekker en bizarder wordt. De reis die je als toeschouwer meemaakt is heel spannend, onvoorspelbaar, en grappig, zowel door het verhaal als de muziek.’

  L’Étoile bevat kritiek op de machtsverdeling en sociaalmaatschappelijke situatie van het negentiende-eeuwse Frankrijk. Zullen wij daar iets in herkennen?
  ‘De wereld van L’Étoile is voor ons goed te begrijpen. Het publiek zal ongetwijfeld bepaalde dingen herkennen. Een lichtelijk gek geworden bestuur bijvoorbeeld en de sterke hiërarchie in de maatschappij. Ik denk ook dat het publiek – helaas eigenlijk – bepaalde mensen uit onze tijd in de karakters terugziet. Daar hoef ik helemaal niet expliciet aan te refereren. En daarnaast gaat L’Étoile over hoe mensen omgaan met begrippen als de tijd, de dood en vergankelijkheid. Of je nu een koning of een wees bent, uiteindelijk zul je je eigen weg daarin moeten vinden. Dat is natuurlijk herkenbaar voor iedereen.’

  De componist, Emmanuel Chabrier, is niet zo’n bekende naam voor ons. Hoe klinkt zijn muziek?
  ‘Zijn werk herinnert aan veel componisten en stijlen, zoals Offenbach, Debussy, Ravel en Weill. Maar Chabrier heeft absoluut zijn eigen frisse en onconventionele benadering. Hij is niet bang om een stijl los te laten en creëert daarmee een eigen, unieke muziekstijl, die vol verrassingen zit. Zijn koorstukken bijvoorbeeld zijn heel actiegericht. Ze reageren onmiddellijk op wat er op dat moment in de scène gebeurt. Tegelijkertijd is zijn muziek bijzonder verfijnd en fragiel. Opera kan soms een storm aan geluid zijn, Chabriers werk is kwetsbaarder, er zit een lichtheid in op een heel spannende manier.’

  Kun je een voorbeeld geven van die verrassingen in de muziek?
  ‘Chabrier kreeg al van jongs af aan muzieklessen en zat graag achter de piano. Maar hij werkte als advocaat. Naast zijn baan bij het ministerie van Binnenlandse Zaken componeerde hij. Hoewel hij dus veel met wetten en regeltjes werkte, durfde hij het in zijn muziek aan om op een heel creatieve manier zijn verhaal te vertellen, zonder zich al te veel aan te trekken van stijlen en conventies. Er zit in L’Étoile bijvoorbeeld een kusjeskwartet, een kieteltrio en een nies-aria…! Hoe kom je erop?’

  Hoe kwam jij eigenlijk in de opera terecht?
  ‘Ik vond het als kind al heerlijk om naar muziek te luisteren en me voor te stellen welke verhalen werden verteld en hoe die eruit zouden zien. Ik ben begonnen als toneelregisseur, maar werkte al snel aan musicals en daarna aan opera. Ik vind opera zo’n mooie kunstvorm omdat iedereen samenwerkt. Hoe alle kunstdisciplines samenkomen en de vele manieren waarop je de inhoud kunt overbrengen in opera, dat vind ik eindeloos fascinerend!’

  TICKETS

  Info

  Koning Ouf I kijkt ieder jaar uit naar zijn zelfbedachte verjaardagscadeau: een willekeurige onderdaan laten executeren. Dit jaar valt de keuze op de brutale marskramer Lazuli. Maar, hofastroloog Siroco waarschuwt de koning: Oufs ster is nauw verbonden met die van Lazuli. Dus als híj́ sterft, sterft Ouf. Dat laat de majesteit natuurlijk niet gebeuren: Lazuli’s leven wordt koste wat kost beschermd. Hij wordt flink in de watten gelegd en mag uiteindelijk zelfs trouwen met de prinses!

  Dit absurde gegeven vormt de basis van L’Étoile: een geestige, maatschappijkritische opera. Deze Opéra Bouffe laveert tussen luchtige komedie, zwarte humor en scherpe satire. Chabriers muziek is even verrassend als het plot: een speelse mix van sprankelende melodieën, impressionistische tinten en onderhuidse duisternis, waarin de invloed van Jacques Offenbach doorklinkt en zelfs vooruit wordt gewezen naar Kurt Weill. Met muzikale vondsten zoals een ‘kieteltrio’ en een ‘nies-aria’ weet Chabrier perfect de gekheid van macht en menselijke dwaasheid te vangen.
  
  Is L’Étoile een sprookje? Een politieke parodie? Existentiële satire? Het is alles tegelijk. Het houdt ons in ieder geval een lachspiegel voor, waarin de willekeur van macht, de zotheid van het lot en de vergankelijkheid van het bestaan op scherpzinnige wijze worden blootgelegd.

  Regisseur Matthew Eberhardt brengt dit unieke verhaal met veel enthousiasme tot leven. Hij roemt L’Étoile als ‘briljant muziektheater’. Met zijn veelzijdige ervaring in toneel, en muziektheater kijkt hij ernaar uit het publiek kennis te laten maken met de bizarre en soms pijnlijk herkenbare wereld van Chabriers eerste grote opera. 

  Orkest Philzuid verzorgt de muziek in L’Étoile onder leiding van de Franse dirigent Nicolas Krüger.
  
  L’Étoile duurt ongeveer tweeëneenhalf uur inclusief pauze en wordt gezongen en gesproken in het Frans, met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR MATTHEW EBERHARDT

  Regisseur Matthew Eberhardt kan niet wachten zich onder te dompelen in de gekke, innovatieve en soms pijnlijk herkenbare wereld van L’Étoile. Hij ziet de relatief onbekende Emmanuel Chabrier als een onconventionele componist die muziek maakte zoals hij het voelde; speels, immens creatief en vol verrassingen!

  Waar gaat L’Étoile volgens jou over?
  ‘Ik vind L’Étoile allereerst een geweldig vermakelijk en ook heel toegankelijk stuk. Het toont een wereld waarin je in eerste instantie veel herkent, maar die gaandeweg steeds gekker en bizarder wordt. De reis die je als toeschouwer meemaakt is heel spannend, onvoorspelbaar, en grappig, zowel door het verhaal als de muziek.’

  L’Étoile bevat kritiek op de machtsverdeling en sociaalmaatschappelijke situatie van het negentiende-eeuwse Frankrijk. Zullen wij daar iets in herkennen?
  ‘De wereld van L’Étoile is voor ons goed te begrijpen. Het publiek zal ongetwijfeld bepaalde dingen herkennen. Een lichtelijk gek geworden bestuur bijvoorbeeld en de sterke hiërarchie in de maatschappij. Ik denk ook dat het publiek – helaas eigenlijk – bepaalde mensen uit onze tijd in de karakters terugziet. Daar hoef ik helemaal niet expliciet aan te refereren. En daarnaast gaat L’Étoile over hoe mensen omgaan met begrippen als de tijd, de dood en vergankelijkheid. Of je nu een koning of een wees bent, uiteindelijk zul je je eigen weg daarin moeten vinden. Dat is natuurlijk herkenbaar voor iedereen.’

  De componist, Emmanuel Chabrier, is niet zo’n bekende naam voor ons. Hoe klinkt zijn muziek?
  ‘Zijn werk herinnert aan veel componisten en stijlen, zoals Offenbach, Debussy, Ravel en Weill. Maar Chabrier heeft absoluut zijn eigen frisse en onconventionele benadering. Hij is niet bang om een stijl los te laten en creëert daarmee een eigen, unieke muziekstijl, die vol verrassingen zit. Zijn koorstukken bijvoorbeeld zijn heel actiegericht. Ze reageren onmiddellijk op wat er op dat moment in de scène gebeurt. Tegelijkertijd is zijn muziek bijzonder verfijnd en fragiel. Opera kan soms een storm aan geluid zijn, Chabriers werk is kwetsbaarder, er zit een lichtheid in op een heel spannende manier.’

  Kun je een voorbeeld geven van die verrassingen in de muziek?
  ‘Chabrier kreeg al van jongs af aan muzieklessen en zat graag achter de piano. Maar hij werkte als advocaat. Naast zijn baan bij het ministerie van Binnenlandse Zaken componeerde hij. Hoewel hij dus veel met wetten en regeltjes werkte, durfde hij het in zijn muziek aan om op een heel creatieve manier zijn verhaal te vertellen, zonder zich al te veel aan te trekken van stijlen en conventies. Er zit in L’Étoile bijvoorbeeld een kusjeskwartet, een kieteltrio en een nies-aria…! Hoe kom je erop?’

  Hoe kwam jij eigenlijk in de opera terecht?
  ‘Ik vond het als kind al heerlijk om naar muziek te luisteren en me voor te stellen welke verhalen werden verteld en hoe die eruit zouden zien. Ik ben begonnen als toneelregisseur, maar werkte al snel aan musicals en daarna aan opera. Ik vind opera zo’n mooie kunstvorm omdat iedereen samenwerkt. Hoe alle kunstdisciplines samenkomen en de vele manieren waarop je de inhoud kunt overbrengen in opera, dat vind ik eindeloos fascinerend!’

  TICKETS

  Cast

  Ouf I	n.t.b.
  Lazuli	n.t.b.
  La Princesse Laloula	n.t.b.
  Siroco	n.t.b.
  Hérisson de Porc-Épic	n.t.b.
  Aloès	n.t.b.
  Tapioca	n.t.b.
  Koor	Theaterkoor Opera Zuid
  Orkest	Philzuid

  Creatives

  Muzikale leiding	Nicolas Krüger
  Regie	Matthew Eberhardt
  Decor- & kostuumontwerp	Zahra Mansouri
  Lichtontwerp	n.t.b.
  Regie Assistent	Nicole Morel

  

  Nicolas
  Krüger

  Muzikale leiding

  Website

  

  Matthew
  Eberhardt

  Regie

  Website

  

  Zahra
  Mansouri

  Decor- & kostuumontwerp

  Website

  

  Nicole
  Morel

  Regie Assistent

  Media

  Foto

  Video

• Atman! (8+)

  11 april 202515:36 Reacties uitgeschakeld voor Atman! (8+)

  

  Info

  Wat is jouw thuis? Is dat een huis met een ‘t’ ervoor? De plek waar je geboren bent, waar je woont, waar je ontbijt? Of is het een gevoel vanbinnen? Kun je ergens thuis zijn waar je niet woont, door bijvoorbeeld aan je moeder te denken of aan de kat die op de vensterbank ligt te soezen?

  Atman is de weg naar zijn thuis kwijt is. Onderweg komt hij de vreemdste, leukste en spannendste mensen tegen en maakt de meest ongelooflijke avonturen mee. Maar vindt hij terug waarnaar hij op zoek is?

  Ik weet niet wat je denkt.
  Ik weet niet wat je vindt.
  Is alles wat ik heb meegemaakt
  Bedacht door een merkwaardig kind
  Dat af en toe wat aandacht wil
  En daarom iets verzint?

  Meesterverteller Bart Moeyaert en componist Leonard Evers schreven de gloednieuwe, sprookjesachtige familieopera Atman (8+) over deze zoektocht van een jongetje naar zijn thuis. 

  Moeyaert over Atman!: ‘Ik voelde de vrijheid om muziek op papier te zetten. Muziek in de zin van tekst die ritmisch muzikaal is, die rijmt of juist niet, die atonaal is – voor mijn gevoel tenminste.’ Voor Evers is muziek de toegangspoort tot een onbegrensde wereld, waar hij stijlen, personages en soms zichzelf ontmoet.  Met slechts één accordeonist en één zangeres weet hij dit avontuurlijke verhaal tot leven te brengen. In deze puurheid schuilt de kracht van Atman!.  ‘Ik hoop dat de mensen in de zaal iets – een gevoel – zullen herkennen, alsof ergens een lichtje gaat branden. Dat is de uitdaging voor mij als componist, om te zorgen dat alles wat gezegd en gevoeld wordt op het podium, ook gevoeld wordt door het publiek.’

  Voor Opera Zuid en De Nationale Opera schreef Evers eerder al de kinderopera Goud!. Andere opera’s van zijn hand zijn Odyssee en Kriebel (2+). Moeyaert schreef onder andere kinder- en jeugdboeken, gedichten, toneelstukken en scenario’s. Zijn werk is in diverse talen verschenen. De regie van Atman! is in handen van Annemiek van Elst, zij is werkzaam bij verschillende nationale en internationale operahuizen. Bij Opera Zuid maakte en regisseerde van Elst in 2022 de geënsceneerde Liederabend Eternal Road over het leven van componist Kurt Weill.

  Atman! is een coproductie met De Nationale Opera en Nederlandse Reisopera.

  Atman! duurt ongeveer één uur en wordt gezongen en gesproken in het Nederlands.

  IN GESPREK MET COMPONIST LEONARD EVERS EN LIBRETTIST BART MOEYAERT

  Wanneer schrijver Bart Moeyaert en componist Leonard Evers schrijven wordt het werk onderdeel van hun leven. Even bestaat er niets anders meer. Atman!, een (jeugd)opera waarin een jongetje zijn thuis kwijt is, is het nieuwste project waar ze zich samen aan overgeven. ‘Als de kinderen in de zaal voelen dat ze deel willen uitmaken van de wereld die zich op het podium afspeelt, hebben we het goed gedaan.’

  Atman! is een gloednieuwe opera. Waar gaat het verhaal over?
  Leonard: ‘Atman! gaat over verdwaald zijn, over het zoeken naar een thuis.’
  Bart: ‘Wat is thuis? Een huis met een t ervoor? De plek waar je geboren bent, waar je woont, waar je ontbijt? Of is het een gevoel vanbinnen? Kun je ergens thuis zijn waar je niet woont, door bijvoorbeeld aan je moeder te denken of aan de kat die op de vensterbank ligt te soezen?’
  Leonard: ‘Bart geeft daar een hele poëtische, sprookjesachtige invulling aan.’

  En hoe gaat dat klinken?
  Leonard: ‘Voor mij is muziek altijd de toegangspoort geweest tot een heel avontuurlijke en grenzeloze wereld. Ik zie componeren als een zoektocht, waarin ik open sta voor heel veel invloeden. Het resultaat is een verslag van een ongelooflijke belevenis waarin ik allerlei stijlen ontmoet. Ik hoop dat de mensen in de zaal iets zullen herkennen in mijn muziek, alsof ergens een lichtje gaat branden. Dat probeer ik te bereiken door na te gaan hoe het personage zich voelt. Hoe klinkt ongelooflijke trek in friet voor mij bijvoorbeeld? Vandaaruit ga ik schetsen en dan blijf ik zo dicht mogelijk bij het ritme van de taal.’

  Willen jullie een boodschap overbrengen aan het publiek?
  Bart: ‘Ik zou het mooi vinden is als ons publiek nadenkt over: wat is mijn thuis? Dat mensen na afloop stilstaan bij wat ze hebben meegemaakt in het theater.’
  Leonard: ‘Het mooie van theater is dat je als toeschouwer in een wereld terechtkomt die je nog niet kent. Maar, waarin je – als het goed is – wel dingen herkent of iets voelt wat je in het echte leven ook weleens voelt. Theater stelt je in staat om dingen mee te maken en te voelen die je normaal misschien niet aandurft of wegstopt.’
  Bart: ‘In het theater spreek je af: we gaan nu geloven wat er gebeurt en we gaan het niet verklaren. Misschien morgen of over een week besef je: o, dít was het, dát betekende het. Dat vind ik fantastisch aan theater.’
  Leonard: ‘Muziek helpt om niet meteen alles te willen verklaren, maar om eerst eens te ervaren wat er gebeurt. Dat is de uitdaging voor mij als componist, om te zorgen dat alles wat gezegd en gevoeld wordt op het podium, ook gevoeld wordt door het publiek.’

  Is het anders om een opera voor jeugd te maken?
  Bart: ‘Ik schrijf niet anders omdat het voor jeugd is. Ik schrijf met een stém. Ik hoor een stem van een jongetje dat ongeveer acht jaar is. Hij gaat het verhaal vertellen. Soms zit er een vierlettergrepig woord in. Oei! [lachend] Maar door de andere woorden eromheen kun je dat woord wél begrijpen. Deze opera is voor iedereen!’
  Leonard: ‘Daar ben ik het mee eens. Maar, voor jeugd componeer ik nog scherper. Integriteit in de muziek is nog belangrijker. Ik moet bij kinderen echt helemaal mezelf zijn, anders trappen ze er niet in. Dat moet voor volwassenen natuurlijk ook, maar díé lopen niet weg tijdens een voorstelling om wat interessanters te doen. Een jonger publiek doet dat wél!’
  Bart: ‘Dat doet me denken aan een voorstelling van Die Zauberflöte die ik in Frankfurt meemaakte. Een kwart van het publiek was kind, en het waren de kinderen die de volwassenen ontdeden van hun laag vernis. Ze stonden op hun stoel, trokken aan hun ouders’ mouwen: kijk eens daar, luister eens! Die degelijke sfeer van ‘opera is ernstig’ werd totaal tenietgedaan. Dat wil ik.’
  Leonard: ‘Bij een uitvoering van mijn voorstelling Kriebel, die ik maakte samen met Oorkaan, was een klein meisje dat het toneel opliep om met de danseres mee te dansen. Haar moeder haalde haar meteen weg. Dat vond ik zo jammer! Dat is nu precies wat je wil, dat je publiek zich zo aangetrokken voelt tot die wereld dat ze denken: daar wil ik ín, daar hoor ik bíj́.’
  Bart: ‘In mijn tekst staat zoiets als: kom maar dichterbij, kom maar eens bij mij.’

  Dus er staan straks 1 accordeonist, 1 zangeres en liefst 100 kinderen op het toneel die zich ermee willen bemoeien?
  Leonard: ‘Ja, dat gevoel moet je toch hebben! Als ik niet zodanig betrokken wordt bij wat er op het podium gebeurt, dan is er iets mis.’
  Bart: ‘Ofwel ik ben zó overdonderd dat ik het alleen maar – met mijn mond open – laat binnenkomen. En dat ik er dan straks iets mee doe. Dat is ook wel fijn.’

  TICKETS

  Info

  Wat is jouw thuis? Is dat een huis met een ‘t’ ervoor? De plek waar je geboren bent, waar je woont, waar je ontbijt? Of is het een gevoel vanbinnen? Kun je ergens thuis zijn waar je niet woont, door bijvoorbeeld aan je moeder te denken of aan de kat die op de vensterbank ligt te soezen?

  Atman is de weg naar zijn thuis kwijt is. Onderweg komt hij de vreemdste, leukste en spannendste mensen tegen en maakt de meest ongelooflijke avonturen mee. Maar vindt hij terug waarnaar hij op zoek is?

  Ik weet niet wat je denkt.
  Ik weet niet wat je vindt.
  Is alles wat ik heb meegemaakt
  Bedacht door een merkwaardig kind
  Dat af en toe wat aandacht wil
  En daarom iets verzint?

  Meesterverteller Bart Moeyaert en componist Leonard Evers schreven de gloednieuwe, sprookjesachtige familieopera Atman (8+) over deze zoektocht van een jongetje naar zijn thuis. 

  Moeyaert over Atman!: ‘Ik voelde de vrijheid om muziek op papier te zetten. Muziek in de zin van tekst die ritmisch muzikaal is, die rijmt of juist niet, die atonaal is – voor mijn gevoel tenminste.’ Voor Evers is muziek de toegangspoort tot een onbegrensde wereld, waar hij stijlen, personages en soms zichzelf ontmoet.  Met slechts één accordeonist en één zangeres weet hij dit avontuurlijke verhaal tot leven te brengen. In deze puurheid schuilt de kracht van Atman!.  ‘Ik hoop dat de mensen in de zaal iets – een gevoel – zullen herkennen, alsof ergens een lichtje gaat branden. Dat is de uitdaging voor mij als componist, om te zorgen dat alles wat gezegd en gevoeld wordt op het podium, ook gevoeld wordt door het publiek.’

  Voor Opera Zuid en De Nationale Opera schreef Evers eerder al de kinderopera Goud!. Andere opera’s van zijn hand zijn Odyssee en Kriebel (2+). Moeyaert schreef onder andere kinder- en jeugdboeken, gedichten, toneelstukken en scenario’s. Zijn werk is in diverse talen verschenen. De regie van Atman! is in handen van Annemiek van Elst, zij is werkzaam bij verschillende nationale en internationale operahuizen. Bij Opera Zuid maakte en regisseerde van Elst in 2022 de geënsceneerde Liederabend Eternal Road over het leven van componist Kurt Weill.

  Atman! is een coproductie met De Nationale Opera en Nederlandse Reisopera.

  Atman! duurt ongeveer één uur en wordt gezongen en gesproken in het Nederlands.

  IN GESPREK MET COMPONIST LEONARD EVERS EN LIBRETTIST BART MOEYAERT

  Wanneer schrijver Bart Moeyaert en componist Leonard Evers schrijven wordt het werk onderdeel van hun leven. Even bestaat er niets anders meer. Atman!, een (jeugd)opera waarin een jongetje zijn thuis kwijt is, is het nieuwste project waar ze zich samen aan overgeven. ‘Als de kinderen in de zaal voelen dat ze deel willen uitmaken van de wereld die zich op het podium afspeelt, hebben we het goed gedaan.’

  Atman! is een gloednieuwe opera. Waar gaat het verhaal over?
  Leonard: ‘Atman! gaat over verdwaald zijn, over het zoeken naar een thuis.’
  Bart: ‘Wat is thuis? Een huis met een t ervoor? De plek waar je geboren bent, waar je woont, waar je ontbijt? Of is het een gevoel vanbinnen? Kun je ergens thuis zijn waar je niet woont, door bijvoorbeeld aan je moeder te denken of aan de kat die op de vensterbank ligt te soezen?’
  Leonard: ‘Bart geeft daar een hele poëtische, sprookjesachtige invulling aan.’

  En hoe gaat dat klinken?
  Leonard: ‘Voor mij is muziek altijd de toegangspoort geweest tot een heel avontuurlijke en grenzeloze wereld. Ik zie componeren als een zoektocht, waarin ik open sta voor heel veel invloeden. Het resultaat is een verslag van een ongelooflijke belevenis waarin ik allerlei stijlen ontmoet. Ik hoop dat de mensen in de zaal iets zullen herkennen in mijn muziek, alsof ergens een lichtje gaat branden. Dat probeer ik te bereiken door na te gaan hoe het personage zich voelt. Hoe klinkt ongelooflijke trek in friet voor mij bijvoorbeeld? Vandaaruit ga ik schetsen en dan blijf ik zo dicht mogelijk bij het ritme van de taal.’

  Willen jullie een boodschap overbrengen aan het publiek?
  Bart: ‘Ik zou het mooi vinden is als ons publiek nadenkt over: wat is mijn thuis? Dat mensen na afloop stilstaan bij wat ze hebben meegemaakt in het theater.’
  Leonard: ‘Het mooie van theater is dat je als toeschouwer in een wereld terechtkomt die je nog niet kent. Maar, waarin je – als het goed is – wel dingen herkent of iets voelt wat je in het echte leven ook weleens voelt. Theater stelt je in staat om dingen mee te maken en te voelen die je normaal misschien niet aandurft of wegstopt.’
  Bart: ‘In het theater spreek je af: we gaan nu geloven wat er gebeurt en we gaan het niet verklaren. Misschien morgen of over een week besef je: o, dít was het, dát betekende het. Dat vind ik fantastisch aan theater.’
  Leonard: ‘Muziek helpt om niet meteen alles te willen verklaren, maar om eerst eens te ervaren wat er gebeurt. Dat is de uitdaging voor mij als componist, om te zorgen dat alles wat gezegd en gevoeld wordt op het podium, ook gevoeld wordt door het publiek.’

  Is het anders om een opera voor jeugd te maken?
  Bart: ‘Ik schrijf niet anders omdat het voor jeugd is. Ik schrijf met een stém. Ik hoor een stem van een jongetje dat ongeveer acht jaar is. Hij gaat het verhaal vertellen. Soms zit er een vierlettergrepig woord in. Oei! [lachend] Maar door de andere woorden eromheen kun je dat woord wél begrijpen. Deze opera is voor iedereen!’
  Leonard: ‘Daar ben ik het mee eens. Maar, voor jeugd componeer ik nog scherper. Integriteit in de muziek is nog belangrijker. Ik moet bij kinderen echt helemaal mezelf zijn, anders trappen ze er niet in. Dat moet voor volwassenen natuurlijk ook, maar díé lopen niet weg tijdens een voorstelling om wat interessanters te doen. Een jonger publiek doet dat wél!’
  Bart: ‘Dat doet me denken aan een voorstelling van Die Zauberflöte die ik in Frankfurt meemaakte. Een kwart van het publiek was kind, en het waren de kinderen die de volwassenen ontdeden van hun laag vernis. Ze stonden op hun stoel, trokken aan hun ouders’ mouwen: kijk eens daar, luister eens! Die degelijke sfeer van ‘opera is ernstig’ werd totaal tenietgedaan. Dat wil ik.’
  Leonard: ‘Bij een uitvoering van mijn voorstelling Kriebel, die ik maakte samen met Oorkaan, was een klein meisje dat het toneel opliep om met de danseres mee te dansen. Haar moeder haalde haar meteen weg. Dat vond ik zo jammer! Dat is nu precies wat je wil, dat je publiek zich zo aangetrokken voelt tot die wereld dat ze denken: daar wil ik ín, daar hoor ik bíj́.’
  Bart: ‘In mijn tekst staat zoiets als: kom maar dichterbij, kom maar eens bij mij.’

  Dus er staan straks 1 accordeonist, 1 zangeres en liefst 100 kinderen op het toneel die zich ermee willen bemoeien?
  Leonard: ‘Ja, dat gevoel moet je toch hebben! Als ik niet zodanig betrokken wordt bij wat er op het podium gebeurt, dan is er iets mis.’
  Bart: ‘Ofwel ik ben zó overdonderd dat ik het alleen maar – met mijn mond open – laat binnenkomen. En dat ik er dan straks iets mee doe. Dat is ook wel fijn.’

  TICKETS

  Cast

  Zang	Liza Vjera Lozica
  Zang	Isabel Pronk
  Accordeon	Robbrecht van Cauwenberghe
  Accordeon	Kaat Vanhaverbeke

  

  Liza
  Vjera Lozica

  Zang

  Website

  

  Isabel
  Pronk

  Zang

  Website

  

  Robbrecht
  van Cauwenberghe

  Accordeon

  Website

  

  Kaat
  Vanhaverbeke

  Accordeon

  Website

  Creatives

  Compositie	Leonard Evers
  Libretto	Bart Moeyaert
  Regie	Annemiek van Elst
  Decorontwerp	Douwe Hibma
  Kostuumontwerp	Maartje Prins
  Lichtontwerp	Timothy Jungblut
  Dramaturgie	Joep Hupperetz
  Dramaturgie	Wout van Tongeren

  

  Leonard
  Evers

  Compositie

  Website

  

  Bart
  Moeyaert

  Libretto

  Website

  

  Annemiek
  van Elst

  Regie

  Website

  

  Douwe
  Hibma

  Decorontwerp

  Website

  

  Maartje
  Prins

  Kostuumontwerp

  Website

  

  Timothy
  Jungblut

  Lichtontwerp

  

  Joep
  Hupperetz

  Dramaturgie

  Website

  

  Wout
  van Tongeren

  Dramaturgie

  Website

  Media

  Foto

  Video

  Partners

  

  

  

• Hartwerk (BOM 2024)

  18 juni 202413:52 Reacties uitgeschakeld voor Hartwerk (BOM 2024)

  “Buurt Opera Malpertuis is in vijf jaar Maastrichtse publiekslieveling geworden: ‘Een plek waar ik me thuisvoel, dit zijn mijn mensen’”

  > Interview De Limburger

  Programmaboekje

  > Hartwerk

  ‘We laten een deel van ons leven op het toneel zien.’

  > Interview RTV Maastricht

  

  Info

  ‘We creëren, met de eigen blote handen. We maken, mollen, breken, proberen en repareren, ons hart.’

  Sinds vijf jaar brengen buurtbewoners met Buurt Opera Malpertuis (BOM) hun verhalen en ervaringen op het podium van Opera Zuid. Samen met regisseur Tamara Jongerden, zangcoach en coregisseur Ginette Puylaert, en muzikaal leider Tim Sabel geven ze – vanuit Studio Malpertuis, de thuisbasis van Opera Zuid – een kijkje in hun leven. Om dit vijfjarig jubileum te vieren creëren de deelnemers, met hart en ziel, een muziek-theatrale collage-voorstelling:

  Hartwerk

  Vanuit hun ateliers werken de BOM-kunstenaars aan een project. Ze creëren kunst, maar eigenlijk gaat Hartwerk over dingen die kapot zijn. 

  Er is altijd iets te maken, op te lappen, of te repareren: de gordijnrails, een kapotte klok, een gebarsten theepot, een botbreuk of een gebroken hart.

  Hartwerk is één grote poging om dingen te ‘fiksen’, met goudlijm of met eigengemaakte haute couture-creaties. Een groep jeugdige onderzoekers houdt de kunstenaars in de gaten tijdens het maken, mollen, breken, proberen en repareren.

  In de jubileumvoorstelling staat de muziek van Giacomo Puccini centraal (hij overleed in 2024 100 jaar geleden). Daarnaast is er in Hartwerk muziek te horen van onder anderen Schumann en Ravel. De muzikale begeleiding is in handen van een ensemble bestaande uit jonge, getalenteerde studenten van het Conservatorium Maastricht.

  Toegang is gratis. Reserveren is verplicht!
  Let op: Op dit moment zijn alle voorstellingen uitverkocht.

  De BOM is een samenwerking tussen Opera Zuid, Conservatorium Maastricht, Trajekt en de Kunstketel en wordt mede mogelijk gemaakt door Cultuurmakers Maastricht, Fonds voor Cultuurparticipatie, Gemeente Maastricht, Elisabeth Strouven Fonds, Stichting Kanunnik Salden/Nieuwenhof, VSBfonds, Rabobank en Cultuurfonds Limburg.

  Foto: Bjorn Frins
  Met dank aan model Amani, en aan Vera Hamers van TerraVera voor de locatie en rekwisieten bij de fotoshoot van het campagnebeeld.

  IN GESPREK MET ZANGCOACH EN COREGISSEUR GINETTE PUYLAERT

  Wat is er bijzonder aan Buurt Opera Malpertuis?

  ‘Ik vind het waanzinnig mooi dat de BOM een voortdurende wisselwerking is tussen buurtbewoners, musici en artistiek team, maar ook tussen mensen van verschillende culturele achtergronden en tussen generaties – van kinderen tot ouderen. Bovendien gaan onze voorstellingen altijd over de mensen die op het toneel staan en wat zíj́ te vertellen hebben. We horen letterlijk de stem van de mensen uit Maastricht. Vorig seizoen vertelde een van de buurtbewoners haar persoonlijke verhaal in het dialect, dat was zo tof. Je voelde de herkenning in het publiek; van de ene kant omdat een persoonlijk verhaal juist heel herkenbaar kan zijn voor véél mensen, maar ook omdat zij hun ‘moedertaal’ sprak en niet Nederlands, of bijvoorbeeld Italiaans zoals in veel opera’s gebeurt. Daarnaast vertellen wij het verhaal altijd in meerdere lagen, dus er is nooit alléén het (gesproken of gezongen) woord, maar het wordt versterkt door beweging en/of muzikale elementen.’

  Hoe creëren jullie een Buurt Opera Malpertuis-voorstelling?

  ‘Dat gaat heel organisch en met alle deelnemers samen. We worden vaak geïnspireerd door muziekstukken die deelnemers aandragen, of door toevalligheden tijdens het maakproces of een eerder seizoen (zoals de telefoon uit Blijft u aan de lijn, 2023). Als Tamara, Tim en ik daaruit een thema hebben gekozen, volgt de gezamenlijke experimenteerfase; we praten, brainstormen en onderzoeken wat we precies willen zeggen met de voorstelling. Vervolgens gaan we concreet aan de slag met drie onderdelen. Ik werk met de buurtbewoners onder andere aan de zangstukken. Regisseur Tamara werkt aan de gesproken teksten en het toneelspel of improvisaties. En Tim, de muzikaal leider, creëert samen met de musici van het conservatorium het muzikale web dat de hele voorstelling verbindt.’

  Wat is de rol van de stem en van zingen bij Buurt Opera Malpertuis?

  ‘De taak van het creatieve team (Tamara, Tim en ik) is om de buurtbewoners te helpen hun stem en hun verhalen te vinden. Samen proberen we de kwaliteiten en krachten die zich in hen schuilhouden te (her)ontdekken. Als dat lukt krijg je een heel bijzondere uitvoering, die helemaal ‘eigen’ wordt gemaakt samen met de deelnemers.

  Daarnaast ontdekken de spelers in de zangstudio vaak iets nieuws in hun stem; hoe ze meer volume maken, maar bijvoorbeeld ook dat ze ruimte mogen innemen met hun stem, sprekend of zingend. Dat geldt net zo goed voor de kinderen die meedoen. Ouders vertellen dat ze hun kind zien groeien; dat ze zichzelf meer durven te laten zien, op school en thuis.

  En het is mooi om te merken hoe de band tussen kinderen, volwassenen en studenten van het conservatorium ontstaat. Op een gegeven moment zitten ze allemaal samen te lunchen, als één grote familie. Ook dat is de kracht van muziek in Buurt Opera Malpertuis.’

  ---

  TICKETS

  Info

  ‘We creëren, met de eigen blote handen. We maken, mollen, breken, proberen en repareren, ons hart.’

  Sinds vijf jaar brengen buurtbewoners met Buurt Opera Malpertuis (BOM) hun verhalen en ervaringen op het podium van Opera Zuid. Samen met regisseur Tamara Jongerden, zangcoach en coregisseur Ginette Puylaert, en muzikaal leider Tim Sabel geven ze – vanuit Studio Malpertuis, de thuisbasis van Opera Zuid – een kijkje in hun leven. Om dit vijfjarig jubileum te vieren creëren de deelnemers, met hart en ziel, een muziek-theatrale collage-voorstelling:

  Hartwerk

  Vanuit hun ateliers werken de BOM-kunstenaars aan een project. Ze creëren kunst, maar eigenlijk gaat Hartwerk over dingen die kapot zijn. 

  Er is altijd iets te maken, op te lappen, of te repareren: de gordijnrails, een kapotte klok, een gebarsten theepot, een botbreuk of een gebroken hart.

  Hartwerk is één grote poging om dingen te ‘fiksen’, met goudlijm of met eigengemaakte haute couture-creaties. Een groep jeugdige onderzoekers houdt de kunstenaars in de gaten tijdens het maken, mollen, breken, proberen en repareren.

  In de jubileumvoorstelling staat de muziek van Giacomo Puccini centraal (hij overleed in 2024 100 jaar geleden). Daarnaast is er in Hartwerk muziek te horen van onder anderen Schumann en Ravel. De muzikale begeleiding is in handen van een ensemble bestaande uit jonge, getalenteerde studenten van het Conservatorium Maastricht.

  Toegang is gratis. Reserveren is verplicht!
  Let op: Op dit moment zijn alle voorstellingen uitverkocht.

  De BOM is een samenwerking tussen Opera Zuid, Conservatorium Maastricht, Trajekt en de Kunstketel en wordt mede mogelijk gemaakt door Cultuurmakers Maastricht, Fonds voor Cultuurparticipatie, Gemeente Maastricht, Elisabeth Strouven Fonds, Stichting Kanunnik Salden/Nieuwenhof, VSBfonds, Rabobank en Cultuurfonds Limburg.

  Foto: Bjorn Frins
  Met dank aan model Amani, en aan Vera Hamers van TerraVera voor de locatie en rekwisieten bij de fotoshoot van het campagnebeeld.

  IN GESPREK MET ZANGCOACH EN COREGISSEUR GINETTE PUYLAERT

  Wat is er bijzonder aan Buurt Opera Malpertuis?

  ‘Ik vind het waanzinnig mooi dat de BOM een voortdurende wisselwerking is tussen buurtbewoners, musici en artistiek team, maar ook tussen mensen van verschillende culturele achtergronden en tussen generaties – van kinderen tot ouderen. Bovendien gaan onze voorstellingen altijd over de mensen die op het toneel staan en wat zíj́ te vertellen hebben. We horen letterlijk de stem van de mensen uit Maastricht. Vorig seizoen vertelde een van de buurtbewoners haar persoonlijke verhaal in het dialect, dat was zo tof. Je voelde de herkenning in het publiek; van de ene kant omdat een persoonlijk verhaal juist heel herkenbaar kan zijn voor véél mensen, maar ook omdat zij hun ‘moedertaal’ sprak en niet Nederlands, of bijvoorbeeld Italiaans zoals in veel opera’s gebeurt. Daarnaast vertellen wij het verhaal altijd in meerdere lagen, dus er is nooit alléén het (gesproken of gezongen) woord, maar het wordt versterkt door beweging en/of muzikale elementen.’

  Hoe creëren jullie een Buurt Opera Malpertuis-voorstelling?

  ‘Dat gaat heel organisch en met alle deelnemers samen. We worden vaak geïnspireerd door muziekstukken die deelnemers aandragen, of door toevalligheden tijdens het maakproces of een eerder seizoen (zoals de telefoon uit Blijft u aan de lijn, 2023). Als Tamara, Tim en ik daaruit een thema hebben gekozen, volgt de gezamenlijke experimenteerfase; we praten, brainstormen en onderzoeken wat we precies willen zeggen met de voorstelling. Vervolgens gaan we concreet aan de slag met drie onderdelen. Ik werk met de buurtbewoners onder andere aan de zangstukken. Regisseur Tamara werkt aan de gesproken teksten en het toneelspel of improvisaties. En Tim, de muzikaal leider, creëert samen met de musici van het conservatorium het muzikale web dat de hele voorstelling verbindt.’

  Wat is de rol van de stem en van zingen bij Buurt Opera Malpertuis?

  ‘De taak van het creatieve team (Tamara, Tim en ik) is om de buurtbewoners te helpen hun stem en hun verhalen te vinden. Samen proberen we de kwaliteiten en krachten die zich in hen schuilhouden te (her)ontdekken. Als dat lukt krijg je een heel bijzondere uitvoering, die helemaal ‘eigen’ wordt gemaakt samen met de deelnemers.

  Daarnaast ontdekken de spelers in de zangstudio vaak iets nieuws in hun stem; hoe ze meer volume maken, maar bijvoorbeeld ook dat ze ruimte mogen innemen met hun stem, sprekend of zingend. Dat geldt net zo goed voor de kinderen die meedoen. Ouders vertellen dat ze hun kind zien groeien; dat ze zichzelf meer durven te laten zien, op school en thuis.

  En het is mooi om te merken hoe de band tussen kinderen, volwassenen en studenten van het conservatorium ontstaat. Op een gegeven moment zitten ze allemaal samen te lunchen, als één grote familie. Ook dat is de kracht van muziek in Buurt Opera Malpertuis.’

  ---

  TICKETS

  Cast

  Zang en spel	Martin Callejas Neyra, Jacques de Faber (operazanger), Dirk den Haan, Lian Heuts, Kitty Jacobs, Julise Kock, Joke de Mos, Ellie Peters, Els Schepers, Guillaume Stassen, Tara Velting, Anja Vrancken, Alice Weltens
  Kinderen	Asmae, Aya, Malak, Nikol, Nora, Romy, Sarah
  Fluit	Lucia Soler Garcia
  Altsaxofoon	Marie Haesen
  Altsaxofoon	Jort Reijnders
  Baritonsaxofoon	Afonso Cunha
  Baritonsaxofoon	Maria Ruiz Orcera
  Percussie	Pablo Navarro Diez
  Harp	Anna Pilleroni
  Viool	Irina Trajkovska
  Altviool	Maria Rimskaia
  Cello	Mara Giribaldi
  Repetitor (piano)	Zoe Liu

  Creatives

  Regie	Tamara Jongerden, Ginette Puylaert
  Muzikale leiding	Tim Sabel
  Zangcoaching	Ginette Puylaert
  Kinderrepetitor en regieassistentie	Tim Stoter
  Toneelbeeld	Nathalie Smeets, Lonneke Stomphorst
  Kostuums	Kostuumatelier Opera Zuid
  Lichtontwerp	MartinJan Gaasbeek
  Productieleiding	Kyra Bertram
  Opbouwwerk	Manon Pachen (Trajekt)
  Geluidstechniek	Jannes Noorman
  Kap & grime	Leonne Welie

  Media

  “Buurt Opera Malpertuis is in vijf jaar Maastrichtse publiekslieveling geworden: ‘Een plek waar ik me thuisvoel, dit zijn mijn mensen’”

  Interview De Limburger

  Programmaboekje

  Hartwerk

  ‘We laten een deel van ons leven op het toneel zien.’

  Interview RTV Maastricht

  Foto

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  Video

  Partners

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

• Dido and Aeneas

  30 april 202416:15 Reacties uitgeschakeld voor Dido and Aeneas
  ‘Dirigent Delaforge slingert je het verhaal in, ook zonder decors’

  > Recensie Trouw

  ‘Pure vreugde bij Dido and Aeneas’

  > Interview Luister Magazine

  ‘Nieuwe generatie jonge zangers krijgt volop kansen in ‘Dido and Aeneas’ van Purcell’

  > Interview met Edward Ananian-Cooper in Brabant Cultureel

  

  Info

  Een nieuwe generatie operazangers gaat in een gezamenlijke productie van Opera Zuid, De Nationale Opera en de Nederlandse Reisopera op tournee door Nederland met een Purcell-programma waarin de korte opera Dido and Aeneas het hart vormt. Deze historisch geïnformeerde uitvoering van ruim driehonderd jaar oude muziek staat muzikaal onder leiding van de jonge barokspecialist Camille Delaforge.

  Gebaseerd op Vergilius’ Aeneis creëerde Purcell een aangrijpend drama over de Trojaanse held Aeneas en zijn door hekserij gedwarsboomde liefdesverhouding met de Carthaagse Koningin Dido. Terwijl de zeilen van de boot waarop Aeneas Carthago verlaat als stipjes aan de horizon verdwijnen, klinkt Dido’s wereldberoemde klaagzang. ‘Remember me but forget my fate’, zingt ze, terwijl ze haar dood tegemoet treedt en ze oproept om alles van haar te herinneren, behalve haar tragische einde.

  When Orpheus sang
  Voorafgaand aan Dido & Aeneas zal Purcells “When Orpheus sang” uit zijn niet bewaard gebleven semi-opera The Grove, or Love’s Paradise (1691) klinken. Het lied zal vertolkt worden door De Nationale Opera Studio alumna Polly Leech. Daarnaast breidde Camille Delaforge de instrumentale tussenspelen in Dido & Aeneas uit met allerhande dansmuziek, waarin het continuo en orkest volop kunnen floreren.

  Talent en ontwikkeling
  De jonge artiesten van De Nationale Opera Studio bijten zich vast in Purcells betoverende barokrepertoire. Het Nederlands Kamerorkest staat onder de bevlogen leiding van Camille Delaforge. Voor de basso continuo neemt zij musici uit haar eigen ensemble Il Caravaggio mee. Stersopraan en artistiek leider van DNO Studio Rosemary Joshua tekent voor de regie. De talenten van de DNO Young Baroque Voices, bestaande uit veelbelovende jonge koorzangers, nemen de koorpartijen voor hun rekening.

  Opera in drie bedrijven in concertante opvoering, gezongen in het Engels met Nederlandse boventiteling.

  Dido and Aeneas is een coproductie van Opera Zuid, De Nationale Opera en de Nederlandse Reisopera en onderdeel van de samenwerking tussen de drie operagezelschappen om talentontwikkeling te stimuleren.

  TICKETS

  Info

  Een nieuwe generatie operazangers gaat in een gezamenlijke productie van Opera Zuid, De Nationale Opera en de Nederlandse Reisopera op tournee door Nederland met een Purcell-programma waarin de korte opera Dido and Aeneas het hart vormt. Deze historisch geïnformeerde uitvoering van ruim driehonderd jaar oude muziek staat muzikaal onder leiding van de jonge barokspecialist Camille Delaforge.

  Gebaseerd op Vergilius’ Aeneis creëerde Purcell een aangrijpend drama over de Trojaanse held Aeneas en zijn door hekserij gedwarsboomde liefdesverhouding met de Carthaagse Koningin Dido. Terwijl de zeilen van de boot waarop Aeneas Carthago verlaat als stipjes aan de horizon verdwijnen, klinkt Dido’s wereldberoemde klaagzang. ‘Remember me but forget my fate’, zingt ze, terwijl ze haar dood tegemoet treedt en ze oproept om alles van haar te herinneren, behalve haar tragische einde.

  When Orpheus sang
  Voorafgaand aan Dido & Aeneas zal Purcells “When Orpheus sang” uit zijn niet bewaard gebleven semi-opera The Grove, or Love’s Paradise (1691) klinken. Het lied zal vertolkt worden door De Nationale Opera Studio alumna Polly Leech. Daarnaast breidde Camille Delaforge de instrumentale tussenspelen in Dido & Aeneas uit met allerhande dansmuziek, waarin het continuo en orkest volop kunnen floreren.

  Talent en ontwikkeling
  De jonge artiesten van De Nationale Opera Studio bijten zich vast in Purcells betoverende barokrepertoire. Het Nederlands Kamerorkest staat onder de bevlogen leiding van Camille Delaforge. Voor de basso continuo neemt zij musici uit haar eigen ensemble Il Caravaggio mee. Stersopraan en artistiek leider van DNO Studio Rosemary Joshua tekent voor de regie. De talenten van de DNO Young Baroque Voices, bestaande uit veelbelovende jonge koorzangers, nemen de koorpartijen voor hun rekening.

  Opera in drie bedrijven in concertante opvoering, gezongen in het Engels met Nederlandse boventiteling.

  Dido and Aeneas is een coproductie van Opera Zuid, De Nationale Opera en de Nederlandse Reisopera en onderdeel van de samenwerking tussen de drie operagezelschappen om talentontwikkeling te stimuleren.

  TICKETS

  Cast

  Zangers	De Nationale Opera Studio
  Orkest	Nederlands Kamerorkest
  Koor	DNO Young Baroque Voices

  Creatives

  Muzikale leiding	Camille Delaforge
  Regie	Rosemary Joshua
  Dramaturgie	Jasmijn van Wijnen

  

  Camille
  Delaforge

  Muzikale leiding

  

  Rosemary
  Joshua

  Regie

  

  Jasmijn
  van Wijnen

  Dramaturgie

  Media

  ‘Dirigent Delaforge slingert je het verhaal in, ook zonder decors’

  Recensie Trouw

  ‘Pure vreugde bij Dido and Aeneas’

  Interview Luister Magazine

  ‘Nieuwe generatie jonge zangers krijgt volop kansen in ‘Dido and Aeneas’ van Purcell’

  Interview met Edward Ananian-Cooper in Brabant Cultureel

  Foto

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  Video

  Partners

  

  

  

• Goud! (4+)

  14:31 Reacties uitgeschakeld voor Goud! (4+)

  Een aansprekende, beeldende sprookjesbewerking

  > recensie Theaterkrant april 2021

  

  Info

  ‘Een aansprekende, beeldende sprookjesbewerking’, schreef Theaterkrant in 2021 na de online première van Goud!. Dit jaar keert het muzikale sprookje voor kinderen én ouders terug!

  Wil jij ook altijd meer? De nieuwste telefoon? Nog een trui? Of ben je gelukkiger zonder wensen? Deze eigentijdse kinderopera draait om een actueel thema: hebzucht.

  Ook al zijn Jacob en zijn ouders arm, ze zijn wel gelukkig. Op een dag vangt Jacob een speciale vis. ‘Gooi me terug in de zee’, zegt de vis. ‘Dan geef ik je alles wat je wenst.’ In een flits sieren gloednieuwe schoenen zijn voeten. Ook vader en moeder willen schoenen, een groot huis, mooie vakanties… Met elke nieuwe wens wordt Jacob ongelukkiger, worden de ouders ontevredener, wordt de vis dunner en dunner en de zee ruwer en ruwer – totdat een grote storm alles meevoert.

  Componist Leonard Evers schreef Goud! in 2012 op een libretto van Flora Verbrugge. Zij baseerden zich op een sprookje van de gebroeders Grimm. Evers componeerde spannende muziek op verschillende slagwerkinstrumenten, zoals een marimba, een vibrafoon, bekkens en trommels. Allemaal instrumenten die de geluiden van de zee en de vis verklanken. Een zangeres en een slagwerker spelen, zingen en musiceren en brengen het verhaal op het podium tot leven.

  Wat is een normale wens en wat mateloze hebzucht? En welke gevolgen heeft onze hebzucht op de natuur? Serieuze vragen voor een kinderopera. Toch is Goud! niet zwaar op de hand. Humor, poëzie en muziek maken deze opera tot een avontuur voor jong en oud.

  De opera duurt ongeveer één uur, zonder pauze en wordt in het Nederlands uitgevoerd.

  Goud! is een coproductie met De Nationale Opera. De voorstellingen in 2024 komen tot stand in samenwerking met De Munt / La Monnaie.

  TICKETS

  Info

  ‘Een aansprekende, beeldende sprookjesbewerking’, schreef Theaterkrant in 2021 na de online première van Goud!. Dit jaar keert het muzikale sprookje voor kinderen én ouders terug!

  Wil jij ook altijd meer? De nieuwste telefoon? Nog een trui? Of ben je gelukkiger zonder wensen? Deze eigentijdse kinderopera draait om een actueel thema: hebzucht.

  Ook al zijn Jacob en zijn ouders arm, ze zijn wel gelukkig. Op een dag vangt Jacob een speciale vis. ‘Gooi me terug in de zee’, zegt de vis. ‘Dan geef ik je alles wat je wenst.’ In een flits sieren gloednieuwe schoenen zijn voeten. Ook vader en moeder willen schoenen, een groot huis, mooie vakanties… Met elke nieuwe wens wordt Jacob ongelukkiger, worden de ouders ontevredener, wordt de vis dunner en dunner en de zee ruwer en ruwer – totdat een grote storm alles meevoert.

  Componist Leonard Evers schreef Goud! in 2012 op een libretto van Flora Verbrugge. Zij baseerden zich op een sprookje van de gebroeders Grimm. Evers componeerde spannende muziek op verschillende slagwerkinstrumenten, zoals een marimba, een vibrafoon, bekkens en trommels. Allemaal instrumenten die de geluiden van de zee en de vis verklanken. Een zangeres en een slagwerker spelen, zingen en musiceren en brengen het verhaal op het podium tot leven.

  Wat is een normale wens en wat mateloze hebzucht? En welke gevolgen heeft onze hebzucht op de natuur? Serieuze vragen voor een kinderopera. Toch is Goud! niet zwaar op de hand. Humor, poëzie en muziek maken deze opera tot een avontuur voor jong en oud.

  De opera duurt ongeveer één uur, zonder pauze en wordt in het Nederlands uitgevoerd.

  Goud! is een coproductie met De Nationale Opera. De voorstellingen in 2024 komen tot stand in samenwerking met De Munt / La Monnaie.

  TICKETS

  Cast

  Jacob (Maastricht)	Nienke Nasserian Nillesen
  Jacob (Brussel)	Estelle Defalque (NL)
  Jacob (Brussel)	Marie-Juliette Ghazarian (FR)
  Slagwerk	Laura Trompetter

  

  Nienke
  Nasserian Nillesen

  Jacob (Maastricht)

  Website

  

  Estelle
  Defalque (NL)

  Jacob (Brussel)

  

  Marie-Juliette
  Ghazarian (FR)

  Jacob (Brussel)

  

  Laura
  Trompetter

  Slagwerk

  Website

  Creatives

  Regie	Kenza Koutchoukali
  Decorontwerp	Amber Vandenhoeck
  Kostuumontwerp	Leo van den Boorn
  Lichtontwerp	Cor van den Brink
  Dramaturgie	Wout van Tongeren

  

  Kenza
  Koutchoukali

  Regie

  Website

  

  Amber
  Vandenhoeck

  Decorontwerp

  Website

  

  Leo
  van den Boorn

  Kostuumontwerp

  

  Cor
  van den Brink

  Lichtontwerp

  Website

  

  Wout
  van Tongeren

  Dramaturgie

  Media

  Een aansprekende, beeldende sprookjesbewerking

  recensie Theaterkrant april 2021

  Foto

  

  

  

  

  

  

  

  Video

  Partners

  

  

  

• Le Villi & Silenzio

  10:42 Reacties uitgeschakeld voor Le Villi & Silenzio

  De Volkskrant tipt Le Villi & Silenzio als een van de beste nieuwe voorstellingen die nu in de theaters speelt!

  > Tip van de Volkskrant

  ‘Bravo! Wat een toverachtige voorstelling heeft Opera Zuid gemaakt door Puccini en Karmit Fadael te combineren…fraai om te zien, muzikaal sterk en met een échte wow-factor.’

  > Recensie de Volkskrant

  ‘Opera Zuid biedt met ‘Le Villi’ totaaltheater op een volkomen ontspannen manier’

  > Recensie Trouw

  ‘Het koor zingt mooi genuanceerd, net als het spel van Philzuid, waar de vaardige dirigent Karel Deseure regelmatig weloverwogen een scheut karakter ingiet.’

  > Recensie De Limburger

  ‘Fadaels muziek geeft Anna’s innerlijk krachtig gestalte, soms met kleine middelen als een klokkenspel en een fluit […], en dan weer met tetterend koper erbij als in een bliksemstorm.’

  > Recensie NRC

  ‘Sequeira weet met haar aria ‘Se come voi piccina’ werkelijk een snaar te raken.’

  > Recensie Theaterkrant

  ‘Fantastische dans in Le Villi van Puccini’

  > Recensie Leeuwarder Courant

  ‘Le Villi & Silenzio is een visueel en auditief boeiende productie die de grenzen van traditionele opera opzoekt.’

  > Recensie Place de l’Opera

  ‘In Le Villi liet Karel Deseure het orkest met een onvervalste Pucciniklank spelen, heerlijk om naar te luisteren.’

  > Recensie Basia con Fuoco

  ‘Das Publikum im ausverkauften Parktheater ist am Ende der Vorstellung begeistert und nicht mehr auf den Stühlen zu halten.’

  > Recensie Der Opernfreund

  ‘De eerste opera van componiste Karmit Fadael: ‘Het is gelukt om niet in ultieme verwarring weg te zakken, zoals mijn hoofdpersoon’’

  > Interview met Karmit Fadael in NRC

  ‘Ze werkte met Cher en Madonna, nu is Dreya Weber regisseur bij Opera Zuid. “Puccini lijkt gemaakt voor aerials.”’

  > Interview met Dreya Weber in de Volkskrant

  ‘Puccini gecombineerd met een première: Opera Zuid kiest voor een experiment’

  > Interview met karmit Fadael in Brabant Cultureel

  ‘Het operadebuut van componiste Karmit Fadael’

  > Interview met Karmit Fadael in Luister

  ‘Most dancers want to fly!’

  > Interview Dreya Weber in Dans Magazine

  ‘Puccini kan als geen ander menselijke emoties laten klinken.’ – Karel Deseure

  > Interview Karel Deseure en Dreya Weber

  ‘Er is één ding dat je zeker weet: uiteindelijk gaat dat gordijn omhoog.’

  > Interview met Bretta Gerecke en Marrit van der Burgt

  ‘Ik heb Anna’s binnenwereld willen weergeven.’ – Karmit Fadael

  > Interview met Karmit Fadael en Sílvia Sequeira

  

  Info

  Le Villi is een onvergetelijke dansopera vol passie, liefde en mystiek, en vormt een wereld waarin heden en verleden elkaar ontmoeten en waar gebroken harten worden gewroken. Met Le Villi, Puccini’s eerste opera, legt hij een basis voor zijn latere oeuvre waarin de menselijke emotie centraal staat. Hij baseerde zich voor Le Villi op de eeuwenoude Centraal-Europese mythes van de ‘Vilja’: jonge vrouwen die stierven aan een gebroken hart. Eerder werd deze mythe gebruikt voor de creatie van het wereldberoemde ballet Giselle. Speciaal voor de productie van Opera Zuid componeert de Nederlandse componist Karmit Fadael een prelude, Silenzio, geïnspireerd op het thema van het duistere woud als metafoor voor verdwaald raken in het leven.

  Anna en Roberto vieren hun verloving, maar dan moet hij een erfenis in de stad ophalen. ‘Non ti scordar di me!’ Vergeet mij niet, roept de jonge Anna haar geliefde Roberto achterna uit angst dat hij niet meer terugkeert van deze reis. Maar Roberto verzekert haar dat hij terugkomt, waarna ze zullen trouwen. De winter breekt aan en het wachten op haar geliefde wordt Anna te veel. Ze bezwijkt aan een gebroken hart. Op zijn reis terug, niet wetende dat Anna overleden is, wordt Roberto verleid. Eenmaal thuis verschijnt de geest van Anna voor hem. Zij is een Villi geworden. Tevergeefs bidt Roberto om vergeving, maar Anna is vastberaden hem te wreken door hem zich dood te laten dansen.

  Voor de regie van Le Villi & Silenzio kiest Opera Zuid voor niemand minder dan de ervaren choreografe, actrice, aerialist en producer Dreya Weber (bekend van Pink!). Eerder was ze met indrukwekkende optredens te zien in Opera Zuids A Midsummer Night’s Dream en Lady in the Dark. In deze opera dansant is dans volledig verweven met het verhaal, de mythologie, de dramaturgie én de muziek. Met deze opera maakt Dreya Weber haar opera regiedebuut.

  Laat je meevoeren in een wereld waar liefde en verlies elkaar ontmoeten in een betoverend samenspel van muziek, drama en dans.

  Le Villi & Silenzio duurt ongeveer 80 minuten en wordt gezongen in het Italiaans met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR DREYA WEBER

  Waarom zei je ja tegen het aanbod om Le Villi & Silenzio te regisseren?
  ‘In 2022 speelde ik voor het eerst als volwassen artiest in een opera. Ik was Puck in A Midsummer Night’s Dream van Opera Zuid. Ik werd meteen gegrepen door de grote reikwijdte die opera biedt voor het vertellen van verhalen. Toen Waut Koeken met het idee kwam om mij Le Villi & Silenzio te laten regisseren, zei hij dat ik alleen ja mocht zeggen als ik verliefd zou worden op het stuk. Het verhaal, de muziek en het thema riepen onmiddellijk beelden, choreografieën en ideeën op: ik was verliefd! Omdat dans een intrinsiek onderdeel is van Le Villi & Silenzio, kan ik ook mijn ervaring met en liefde voor dans en aerial-kunst inzetten. Het aanbod voelde als een kans die ik niet kon laten liggen. Tenslotte maakt het in theater niet uit welke discipline – dans, cabaret, opera – er wordt gebruikt; het is het vertellen van het verhaal dat allesbepalend is.’

  Welk verhaal wil je met jouw regie vertellen?
  ‘Ik zie Le Villi & Silenzio als een tijdloze vertelling over verdriet en hoe één verkeerde keuze de levensloop compleet kan veranderen. Voor mij gaat het daarnaast over de verbondenheid tussen mens en natuur en de mogelijkheid tot vergeving. De Villi zijn in de Oost-Europese mythologie wraakheksen, maar voor mij staan ze voor wilde, rusteloze zielen; geesten van mensen die zijn gestorven door een gebroken hart. Deze zielen bewonen niet alleen de bomen, ze zíj́n de bomen. Ik ben verliefd geworden op het idee dat het woud een deel van onze levenscyclus vertegenwoordigt; we sterven en worden herboren als een deel van het bos. In mijn regie neemt het woud (de Villi) dan ook een prominente plaats in. De bomen zijn een integraal onderdeel van de wereld van de levenden; ze staan voor onze geschiedenis en voorouders en ze zijn getuigen van het zich ontvouwende verhaal. We maken deel uit van een groter geheel en van cycli van leven en dood, met de mogelijkheid tot vernieuwing. Deze interpretatie maakt het verhaal menselijker, tijdlozer en universeler.’

  In jouw regie zijn er ook mannelijke Villi, terwijl het in de originele mythologie alleen jonge vrouwen zijn. Waarom is dat?
  ‘Juist vanwege dat universele thema. Tragedie en pijn is van alle tijden en raakt iedereen; vrouw én man, jong én oud. Ik wil dat mijn Villi de hele mensheid representeren.’

  Met welke gedachte hoop je dat het publiek weggaat na het zien van Le Villi & Silenzio?
  ‘Uit intens lijden kan prachtige kunst voortkomen. Opera illustreert perfect hoe we onze ervaringen van zowel schoonheid als verdriet kunnen omzetten in kunst. Ik zou graag willen dat mensen nadenken over het idee dat we deel uitmaken van een groter geheel; een cyclus waarin mens en natuur samensmelten in leven en dood. Wat als er echt zoiets bestaat als een woud van zielen dat ons kan vasthouden, ons rust en geborgenheid biedt, waar we kunnen communiceren met onze voorouders? Die gedachte brengt me in verrukking. Kortom, ik hoop dat het publiek na afloop ook verliefd is geworden op deze opera!’

  TICKETS

  Info

  Le Villi is een onvergetelijke dansopera vol passie, liefde en mystiek, en vormt een wereld waarin heden en verleden elkaar ontmoeten en waar gebroken harten worden gewroken. Met Le Villi, Puccini’s eerste opera, legt hij een basis voor zijn latere oeuvre waarin de menselijke emotie centraal staat. Hij baseerde zich voor Le Villi op de eeuwenoude Centraal-Europese mythes van de ‘Vilja’: jonge vrouwen die stierven aan een gebroken hart. Eerder werd deze mythe gebruikt voor de creatie van het wereldberoemde ballet Giselle. Speciaal voor de productie van Opera Zuid componeert de Nederlandse componist Karmit Fadael een prelude, Silenzio, geïnspireerd op het thema van het duistere woud als metafoor voor verdwaald raken in het leven.

  Anna en Roberto vieren hun verloving, maar dan moet hij een erfenis in de stad ophalen. ‘Non ti scordar di me!’ Vergeet mij niet, roept de jonge Anna haar geliefde Roberto achterna uit angst dat hij niet meer terugkeert van deze reis. Maar Roberto verzekert haar dat hij terugkomt, waarna ze zullen trouwen. De winter breekt aan en het wachten op haar geliefde wordt Anna te veel. Ze bezwijkt aan een gebroken hart. Op zijn reis terug, niet wetende dat Anna overleden is, wordt Roberto verleid. Eenmaal thuis verschijnt de geest van Anna voor hem. Zij is een Villi geworden. Tevergeefs bidt Roberto om vergeving, maar Anna is vastberaden hem te wreken door hem zich dood te laten dansen.

  Voor de regie van Le Villi & Silenzio kiest Opera Zuid voor niemand minder dan de ervaren choreografe, actrice, aerialist en producer Dreya Weber (bekend van Pink!). Eerder was ze met indrukwekkende optredens te zien in Opera Zuids A Midsummer Night’s Dream en Lady in the Dark. In deze opera dansant is dans volledig verweven met het verhaal, de mythologie, de dramaturgie én de muziek. Met deze opera maakt Dreya Weber haar opera regiedebuut.

  Laat je meevoeren in een wereld waar liefde en verlies elkaar ontmoeten in een betoverend samenspel van muziek, drama en dans.

  Le Villi & Silenzio duurt ongeveer 80 minuten en wordt gezongen in het Italiaans met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR DREYA WEBER

  Waarom zei je ja tegen het aanbod om Le Villi & Silenzio te regisseren?
  ‘In 2022 speelde ik voor het eerst als volwassen artiest in een opera. Ik was Puck in A Midsummer Night’s Dream van Opera Zuid. Ik werd meteen gegrepen door de grote reikwijdte die opera biedt voor het vertellen van verhalen. Toen Waut Koeken met het idee kwam om mij Le Villi & Silenzio te laten regisseren, zei hij dat ik alleen ja mocht zeggen als ik verliefd zou worden op het stuk. Het verhaal, de muziek en het thema riepen onmiddellijk beelden, choreografieën en ideeën op: ik was verliefd! Omdat dans een intrinsiek onderdeel is van Le Villi & Silenzio, kan ik ook mijn ervaring met en liefde voor dans en aerial-kunst inzetten. Het aanbod voelde als een kans die ik niet kon laten liggen. Tenslotte maakt het in theater niet uit welke discipline – dans, cabaret, opera – er wordt gebruikt; het is het vertellen van het verhaal dat allesbepalend is.’

  Welk verhaal wil je met jouw regie vertellen?
  ‘Ik zie Le Villi & Silenzio als een tijdloze vertelling over verdriet en hoe één verkeerde keuze de levensloop compleet kan veranderen. Voor mij gaat het daarnaast over de verbondenheid tussen mens en natuur en de mogelijkheid tot vergeving. De Villi zijn in de Oost-Europese mythologie wraakheksen, maar voor mij staan ze voor wilde, rusteloze zielen; geesten van mensen die zijn gestorven door een gebroken hart. Deze zielen bewonen niet alleen de bomen, ze zíj́n de bomen. Ik ben verliefd geworden op het idee dat het woud een deel van onze levenscyclus vertegenwoordigt; we sterven en worden herboren als een deel van het bos. In mijn regie neemt het woud (de Villi) dan ook een prominente plaats in. De bomen zijn een integraal onderdeel van de wereld van de levenden; ze staan voor onze geschiedenis en voorouders en ze zijn getuigen van het zich ontvouwende verhaal. We maken deel uit van een groter geheel en van cycli van leven en dood, met de mogelijkheid tot vernieuwing. Deze interpretatie maakt het verhaal menselijker, tijdlozer en universeler.’

  In jouw regie zijn er ook mannelijke Villi, terwijl het in de originele mythologie alleen jonge vrouwen zijn. Waarom is dat?
  ‘Juist vanwege dat universele thema. Tragedie en pijn is van alle tijden en raakt iedereen; vrouw én man, jong én oud. Ik wil dat mijn Villi de hele mensheid representeren.’

  Met welke gedachte hoop je dat het publiek weggaat na het zien van Le Villi & Silenzio?
  ‘Uit intens lijden kan prachtige kunst voortkomen. Opera illustreert perfect hoe we onze ervaringen van zowel schoonheid als verdriet kunnen omzetten in kunst. Ik zou graag willen dat mensen nadenken over het idee dat we deel uitmaken van een groter geheel; een cyclus waarin mens en natuur samensmelten in leven en dood. Wat als er echt zoiets bestaat als een woud van zielen dat ons kan vasthouden, ons rust en geborgenheid biedt, waar we kunnen communiceren met onze voorouders? Die gedachte brengt me in verrukking. Kortom, ik hoop dat het publiek na afloop ook verliefd is geworden op deze opera!’

  TICKETS

  Cast

  Anna	Sílvia Sequeira
  Roberto	Denzil Delaere
  Guglielmo	Ivan Thirion
  Danser	Gijs Hanegraaf
  Danser	Alice de Maio
  Danser	Jolanda Bazzi
  Danser	Benjamin Herder
  Danser	Tom van de Ven
  Danser (stage)	Joy Brueren
  Danser (stage)	Bo Nijssen
  Danser (understudy)	Rolf Kuijpers
  Koor	Theaterkoor Opera Zuid
  Orkest	Philzuid

  

  Sílvia
  Sequeira

  Anna

  

  Denzil
  Delaere

  Roberto

  

  Ivan
  Thirion

  Guglielmo

  

  Gijs
  Hanegraaf

  Danser

  Website

  

  Alice
  de Maio

  Danser

  

  Jolanda
  Bazzi

  Danser

  

  Benjamin
  Herder

  Danser

  

  Tom
  van de Ven

  Danser

  

  Joy
  Brueren

  Danser (stage)

  

  Bo
  Nijssen

  Danser (stage)

  

  Rolf
  Kuijpers

  Danser (understudy)

  

  Theaterkoor
  Opera Zuid

  Koor

  

  Philzuid

  Orkest

  Website

  Creatives

  Muzikale leiding	Karel Deseure
  Regie & choreografie	Dreya Weber
  Compositie & tekst (Silenzio)	Karmit Fadael
  Tekst (Silenzio)	Rick van Veldhuizen
  Decor- & lichtontwerp	Bretta Gerecke
  Ontwerp kostuum, kap & grime	Marrit van der Burgt
  Dramaturgie	Joep Hupperetz
  Associate regie & choreografie	Lauren Poulton
  Kap & grime-ontwerp	Pilo Pilkes
  Koorleiding	Jori Klomp
  Assistent muzikale leiding	Kent Moussault
  Assistent regie	Dorota Nowak

  

  Karel
  Deseure

  Muzikale leiding

  Website

  

  Dreya
  Weber

  Regie & choreografie

  

  Karmit
  Fadael

  Compositie & tekst (Silenzio)

  Website

  

  Rick
  van Veldhuizen

  Tekst (Silenzio)

  Website

  

  Bretta
  Gerecke

  Decor- & lichtontwerp

  Website

  

  Marrit
  van der Burgt

  Ontwerp kostuum, kap & grime

  Website

  

  Joep
  Hupperetz

  Dramaturgie

  Website

  

  Lauren
  Poulton

  Associate regie & choreografie

  

  Pilo
  Pilkes

  Kap & grime-ontwerp

  

  Jori
  Klomp

  Koorleiding

  Website

  

  Kent
  Moussault

  Assistent muzikale leiding

  Website

  

  Dorota
  Nowak

  Assistent regie

  Media

  De Volkskrant tipt Le Villi & Silenzio als een van de beste nieuwe voorstellingen die nu in de theaters speelt!

  Tip van de Volkskrant

  ‘Bravo! Wat een toverachtige voorstelling heeft Opera Zuid gemaakt door Puccini en Karmit Fadael te combineren…fraai om te zien, muzikaal sterk en met een échte wow-factor.’

  Recensie de Volkskrant

  ‘Opera Zuid biedt met ‘Le Villi’ totaaltheater op een volkomen ontspannen manier’

  Recensie Trouw

  ‘Het koor zingt mooi genuanceerd, net als het spel van Philzuid, waar de vaardige dirigent Karel Deseure regelmatig weloverwogen een scheut karakter ingiet.’

  Recensie De Limburger

  ‘Fadaels muziek geeft Anna’s innerlijk krachtig gestalte, soms met kleine middelen als een klokkenspel en een fluit […], en dan weer met tetterend koper erbij als in een bliksemstorm.’

  Recensie NRC

  ‘Sequeira weet met haar aria ‘Se come voi piccina’ werkelijk een snaar te raken.’

  Recensie Theaterkrant

  ‘Fantastische dans in Le Villi van Puccini’

  Recensie Leeuwarder Courant

  ‘Le Villi & Silenzio is een visueel en auditief boeiende productie die de grenzen van traditionele opera opzoekt.’

  Recensie Place de l’Opera

  ‘In Le Villi liet Karel Deseure het orkest met een onvervalste Pucciniklank spelen, heerlijk om naar te luisteren.’

  Recensie Basia con Fuoco

  ‘Das Publikum im ausverkauften Parktheater ist am Ende der Vorstellung begeistert und nicht mehr auf den Stühlen zu halten.’

  Recensie Der Opernfreund

  ‘De eerste opera van componiste Karmit Fadael: ‘Het is gelukt om niet in ultieme verwarring weg te zakken, zoals mijn hoofdpersoon’’

  Interview met Karmit Fadael in NRC

  ‘Ze werkte met Cher en Madonna, nu is Dreya Weber regisseur bij Opera Zuid. “Puccini lijkt gemaakt voor aerials.”’

  Interview met Dreya Weber in de Volkskrant

  ‘Puccini gecombineerd met een première: Opera Zuid kiest voor een experiment’

  Interview met karmit Fadael in Brabant Cultureel

  ‘Het operadebuut van componiste Karmit Fadael’

  Interview met Karmit Fadael in Luister

  ‘Most dancers want to fly!’

  Interview Dreya Weber in Dans Magazine

  ‘Puccini kan als geen ander menselijke emoties laten klinken.’ – Karel Deseure

  Interview Karel Deseure en Dreya Weber

  ‘Er is één ding dat je zeker weet: uiteindelijk gaat dat gordijn omhoog.’

  Interview met Bretta Gerecke en Marrit van der Burgt

  ‘Ik heb Anna’s binnenwereld willen weergeven.’ – Karmit Fadael

  Interview met Karmit Fadael en Sílvia Sequeira

  Le Villi & Silenzio

  Programmaboekje

  Foto

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  Video

• Blauwbaards Burcht

  16 april 202411:40 Reacties uitgeschakeld voor Blauwbaards Burcht
  ‘Sterke muzikale prestatie’

  > Recensie de Limburger

  ‘‘Blauwbaards Burcht’ bij Opera Zuid overtuigt als een intrigerende relatiepuzzel’

  > Recensie Trouw

  ‘Opera Zuid verricht knap werk met ‘Blauwbaards Burcht’’

  > Recensie NRC

  ‘De klassieke opera ‘Blauwbaards burcht’ is in bewerking van Opera Zuid als realistische scènes uit een huwelijk’

  > Recensie de Volkskrant

  ‘Barbe-Bleue en toute intimité à Maastricht’

  > Recensie Opéra Magazine

  ‘Angenent is een zeer overtuigende Judith, die met haar krachtige, wendbare sopraan een zelfbewuste vrouw neerzet, die ondanks alle waarschuwingen blijft geloven in de kracht van (haar) liefde.’

  > Recensie de Theaterkrant

  ‘Een absolute aanrader’

  > Recencie Place de l’Opera

  ‘De sobere uitbeelding van Opera Zuid brengt op krachtige manier de aparte relatie tussen Blauwbaard en Judith tot uiting.’

  > Recensie Klassiek Centraal

  ‘Hoe dieper je in Blauwbaards burcht neerdaalt, hoe meer vragen, en hoe meer deuren die smeken te worden geopend’

  > Interview de Volkskrant

  ‘Dit keer geen zeven gesloten deuren, maar met ‘Blauwbaards Burcht’ van Bartók ben je nooit klaar’

  > Interview Trouw

  ‘Wereldbariton Thomas Oliemans als Blauwbaard bij Opera Zuid’

  > Interview Brabant Cultureel

  ‘Top bewoners in huiskamer Blauwbaard’

  > Interview Place de l’Opera

  

  Info

  Blauwbaards Burcht is een psychologische thriller over de vraag hoeveel waarheid de liefde kan verdragen. De opera vertelt het verhaal van Judith die trouwt met de mysterieuze Blauwbaard. In haar verlangen om hem te leren kennen, kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. De overrompelende muziek, waarin de Hongaarse componist Béla Bartók met meesterhand alle registers van het orkest opentrekt, doet de rest.

  Blauwbaard brengt zijn prille liefde mee naar zijn duistere burcht. Hier ontdekt Judith zeven afgesloten deuren. Ondanks waarschuwingen om niet verder gaan, dringt ze aan om alle deuren te openen en Blauwbaards verborgen kamers te onthullen. Achter elke deur ontdekt ze gruwelijke geheimen van Blauwbaard en zijn verleden. Kan Judiths licht de duisternis in Blauwbaards burcht verdrijven?

  Magistrale muziek van Bartók
  Het duistere en intrigerende verhaal van Blauwbaard en Judith wordt versterkt door de muziek van Bartók; één van de invloedrijkste componisten van de 20^e eeuw. In Blauwbaards Burcht combineert hij op magistrale wijze elementen uit de volksmuziek met een betoverend rijke harmonische taal. Hij gebruikt het orkest als een krachtig instrument om de emotionele diepgang van het verhaal te onderstrepen.

  Betreed Blauwbaards Burcht in een intrigerend avontuur vol mysterie, passie en verborgen geheimen.

  Internationaal gelauwerde zangers Thomas Oliemans en Deirdre Angenent maken als Hertog Blauwbaard en Judith hun debuut bij Opera Zuid.

  Blauwbaards Burcht is een coproductie van Opera Zuid en Philzuid en duurt ongeveer 60 minuten en wordt gezongen in het Hongaars met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR KENZA KOUTCHOUKALI
  Regisseur Kenza Koutchoukali regisseerde Blauwbaard al eerder bij het Nationaal Jeugdorkest (NJO) en dompelt zich nu opnieuw onder in dit psychologische drama.

  Waar gaat Blauwbaards Burcht over volgens jou?
  ‘Dit verhaal gaat over een liefdesrelatie tussen twee mensen. Over elkaar leren kennen, alles van elkaar willen weten en hoe dat ertoe kan leiden dat je delen van je innerlijk moet laten zien die je het liefst geheim had gehouden voor de ander, misschien zelfs voor jezelf. Boven alles is Blauwbaards Burcht een diepmenselijk en tijdloos verhaal over jezelf leren kennen en de cruciale vraag in hoeverre je jezelf kunt openstellen voor de ander.’

  Bartók schreef Blauwbaards Burcht in een tijd waarin symboliek, onderbewustzijn en het begrip van psychologie in opkomst kwamen. In hoeverre zie je dat terug in deze opera?
  ‘Het zit in de manier waarop Bartók deze muziek geschreven heeft. De personages worden tot het uiterste gedreven, maar ze krijgen ook precies op het goede moment even pauze, letterlijk een paar maten rust. In één uur vertelt Bartók zowel orkestraal als in de zang een ongelooflijk rijk psychologisch drama. Het is geen moment te gehaast of te langzaam, nooit te veel, nooit onverdiend emotioneel. Het komt, althans dat denk ik, recht uit Bartóks gevoelswereld. Ik zou bijna willen zeggen dat dit is hoe je een psychologisch drama zélf ervaart.’

  Hoe wordt dat zichtbaar op het toneel?
  ‘Ik maak heel dankbaar gebruik van het licht; dat speelt voor mij een nog grotere symbolische rol dan de inhoud van de zeven kamers. Dankzij de vormgeving van het licht gaat het niet meer zozeer over Judith die een fysieke deur opent naar een kamer, maar over hoe zij Blauwbaards ziel opent. Het licht in combinatie met de magistrale muziek zorgt voor een grootsheid waarbij we juist die kleine, supermenselijke thematiek kunnen laten zien. Voor mij zou de burcht net zo goed een huiskamer kunnen zijn; we zien daarom een herkenbaar huiselijk tafereel waar – tegelijkertijd – de meest existentiële crises plaatsvinden.’

  Je zoekt dus graag naar menselijkheid en herkenning in je regie?
  ‘Ja, op die manier hoop ik empathie op te roepen. Ik denk namelijk dat het daaraan ontbreekt in deze maatschappij; het begrijpen van andermans verhalen. Dat lukt volgens mij alleen als je laat zien hoe menselijk het is wat er gebeurt. Zelf behoor ik tot de ‘Netflix-generatie’; ik zie bijna iedere dag naturalistisch spel. Daar ga ik in mijn eigen werk ook voor. Door samen met de spelers uit te zoeken hoe een personage ís en hoe zich dat fysiek uit, kunnen we tot in detail realistische, geloofwaardige karakters creëren. Dat zit ook echt in het stuk; je voelt dat er ruimte is voor de personages om mensen te zijn.’

  Blauwbaards Burcht is geïnspireerd op een (gruwelijk) sprookje en sprookjes hebben een heldere moraal. Is dat iets waar je je mee bezighoudt in deze opera?
  ‘Het moralistische van sprookjes heeft onder andere als functie dat je leert wat het verschil is tussen goed en kwaad. Ik focus juist graag op het grijze gebied ertussen. Mensen zijn complex en bevinden zich in principe altijd in dat grijze gebied. We hebben allemaal licht én donker in ons. Zo is Blauwbaard terughoudend om het licht binnen te laten, want dat zorgt ervoor dat Judith hem in zijn volledigheid ziet; wie hij ís. Dat is denk ik herkenbaar voor ons allemaal. Het is soms moeilijker om jezelf in al je volledigheid – in het licht – te laten zien dan je terug te trekken in het donker.’

  TICKETS

  Info

  Blauwbaards Burcht is een psychologische thriller over de vraag hoeveel waarheid de liefde kan verdragen. De opera vertelt het verhaal van Judith die trouwt met de mysterieuze Blauwbaard. In haar verlangen om hem te leren kennen, kan ze haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. De overrompelende muziek, waarin de Hongaarse componist Béla Bartók met meesterhand alle registers van het orkest opentrekt, doet de rest.

  Blauwbaard brengt zijn prille liefde mee naar zijn duistere burcht. Hier ontdekt Judith zeven afgesloten deuren. Ondanks waarschuwingen om niet verder gaan, dringt ze aan om alle deuren te openen en Blauwbaards verborgen kamers te onthullen. Achter elke deur ontdekt ze gruwelijke geheimen van Blauwbaard en zijn verleden. Kan Judiths licht de duisternis in Blauwbaards burcht verdrijven?

  Magistrale muziek van Bartók
  Het duistere en intrigerende verhaal van Blauwbaard en Judith wordt versterkt door de muziek van Bartók; één van de invloedrijkste componisten van de 20^e eeuw. In Blauwbaards Burcht combineert hij op magistrale wijze elementen uit de volksmuziek met een betoverend rijke harmonische taal. Hij gebruikt het orkest als een krachtig instrument om de emotionele diepgang van het verhaal te onderstrepen.

  Betreed Blauwbaards Burcht in een intrigerend avontuur vol mysterie, passie en verborgen geheimen.

  Internationaal gelauwerde zangers Thomas Oliemans en Deirdre Angenent maken als Hertog Blauwbaard en Judith hun debuut bij Opera Zuid.

  Blauwbaards Burcht is een coproductie van Opera Zuid en Philzuid en duurt ongeveer 60 minuten en wordt gezongen in het Hongaars met Nederlandse en Engelse boventiteling.

  IN GESPREK MET REGISSEUR KENZA KOUTCHOUKALI
  Regisseur Kenza Koutchoukali regisseerde Blauwbaard al eerder bij het Nationaal Jeugdorkest (NJO) en dompelt zich nu opnieuw onder in dit psychologische drama.

  Waar gaat Blauwbaards Burcht over volgens jou?
  ‘Dit verhaal gaat over een liefdesrelatie tussen twee mensen. Over elkaar leren kennen, alles van elkaar willen weten en hoe dat ertoe kan leiden dat je delen van je innerlijk moet laten zien die je het liefst geheim had gehouden voor de ander, misschien zelfs voor jezelf. Boven alles is Blauwbaards Burcht een diepmenselijk en tijdloos verhaal over jezelf leren kennen en de cruciale vraag in hoeverre je jezelf kunt openstellen voor de ander.’

  Bartók schreef Blauwbaards Burcht in een tijd waarin symboliek, onderbewustzijn en het begrip van psychologie in opkomst kwamen. In hoeverre zie je dat terug in deze opera?
  ‘Het zit in de manier waarop Bartók deze muziek geschreven heeft. De personages worden tot het uiterste gedreven, maar ze krijgen ook precies op het goede moment even pauze, letterlijk een paar maten rust. In één uur vertelt Bartók zowel orkestraal als in de zang een ongelooflijk rijk psychologisch drama. Het is geen moment te gehaast of te langzaam, nooit te veel, nooit onverdiend emotioneel. Het komt, althans dat denk ik, recht uit Bartóks gevoelswereld. Ik zou bijna willen zeggen dat dit is hoe je een psychologisch drama zélf ervaart.’

  Hoe wordt dat zichtbaar op het toneel?
  ‘Ik maak heel dankbaar gebruik van het licht; dat speelt voor mij een nog grotere symbolische rol dan de inhoud van de zeven kamers. Dankzij de vormgeving van het licht gaat het niet meer zozeer over Judith die een fysieke deur opent naar een kamer, maar over hoe zij Blauwbaards ziel opent. Het licht in combinatie met de magistrale muziek zorgt voor een grootsheid waarbij we juist die kleine, supermenselijke thematiek kunnen laten zien. Voor mij zou de burcht net zo goed een huiskamer kunnen zijn; we zien daarom een herkenbaar huiselijk tafereel waar – tegelijkertijd – de meest existentiële crises plaatsvinden.’

  Je zoekt dus graag naar menselijkheid en herkenning in je regie?
  ‘Ja, op die manier hoop ik empathie op te roepen. Ik denk namelijk dat het daaraan ontbreekt in deze maatschappij; het begrijpen van andermans verhalen. Dat lukt volgens mij alleen als je laat zien hoe menselijk het is wat er gebeurt. Zelf behoor ik tot de ‘Netflix-generatie’; ik zie bijna iedere dag naturalistisch spel. Daar ga ik in mijn eigen werk ook voor. Door samen met de spelers uit te zoeken hoe een personage ís en hoe zich dat fysiek uit, kunnen we tot in detail realistische, geloofwaardige karakters creëren. Dat zit ook echt in het stuk; je voelt dat er ruimte is voor de personages om mensen te zijn.’

  Blauwbaards Burcht is geïnspireerd op een (gruwelijk) sprookje en sprookjes hebben een heldere moraal. Is dat iets waar je je mee bezighoudt in deze opera?
  ‘Het moralistische van sprookjes heeft onder andere als functie dat je leert wat het verschil is tussen goed en kwaad. Ik focus juist graag op het grijze gebied ertussen. Mensen zijn complex en bevinden zich in principe altijd in dat grijze gebied. We hebben allemaal licht én donker in ons. Zo is Blauwbaard terughoudend om het licht binnen te laten, want dat zorgt ervoor dat Judith hem in zijn volledigheid ziet; wie hij ís. Dat is denk ik herkenbaar voor ons allemaal. Het is soms moeilijker om jezelf in al je volledigheid – in het licht – te laten zien dan je terug te trekken in het donker.’

  TICKETS

  Cast

  Hertog Blauwbaard	Thomas Oliemans
  Judith	Deirdre Angenent

  

  Thomas
  Oliemans

  Hertog Blauwbaard

  Website

  

  Deirdre
  Angenent

  Judith

  Website

  Creatives

  Muzikale leiding	Duncan Ward
  Regie	Kenza Koutchoukali
  Scenografie, kostuum- en lichtontwerp	Yannick Verweij
  Dramaturgie	Wout van Tongeren
  Assistent muzikale leiding	Lochlan Brown
  Assistent regie	Joep Hupperetz
  Assistent dramaturgie (stagiair)	Cédric Rath
  Orkest	Philzuid

  

  Duncan
  Ward

  Muzikale leiding

  Website

  

  Kenza
  Koutchoukali

  Regie

  Website

  

  Yannick
  Verweij

  Scenografie, kostuum- en lichtontwerp

  Website

  

  Wout
  van Tongeren

  Dramaturgie

  

  Lochlan
  Brown

  Assistent muzikale leiding

  Website

  

  Joep
  Hupperetz

  Assistent regie

  Website

  

  Philzuid

  Orkest

  Website

  Media

  ‘Sterke muzikale prestatie’

  Recensie de Limburger

  ‘‘Blauwbaards Burcht’ bij Opera Zuid overtuigt als een intrigerende relatiepuzzel’

  Recensie Trouw

  ‘Opera Zuid verricht knap werk met ‘Blauwbaards Burcht’’

  Recensie NRC

  ‘De klassieke opera ‘Blauwbaards burcht’ is in bewerking van Opera Zuid als realistische scènes uit een huwelijk’

  Recensie de Volkskrant

  ‘Barbe-Bleue en toute intimité à Maastricht’

  Recensie Opéra Magazine

  ‘Angenent is een zeer overtuigende Judith, die met haar krachtige, wendbare sopraan een zelfbewuste vrouw neerzet, die ondanks alle waarschuwingen blijft geloven in de kracht van (haar) liefde.’

  Recensie de Theaterkrant

  ‘Een absolute aanrader’

  Recencie Place de l’Opera

  ‘De sobere uitbeelding van Opera Zuid brengt op krachtige manier de aparte relatie tussen Blauwbaard en Judith tot uiting.’

  Recensie Klassiek Centraal

  ‘Hoe dieper je in Blauwbaards burcht neerdaalt, hoe meer vragen, en hoe meer deuren die smeken te worden geopend’

  Interview de Volkskrant

  ‘Dit keer geen zeven gesloten deuren, maar met ‘Blauwbaards Burcht’ van Bartók ben je nooit klaar’

  Interview Trouw

  ‘Wereldbariton Thomas Oliemans als Blauwbaard bij Opera Zuid’

  Interview Brabant Cultureel

  ‘Top bewoners in huiskamer Blauwbaard’

  Interview Place de l’Opera

  Programmaboekje

  Blauwbaards Burcht

  Foto

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  

  Video

  Partners